نتایح جستجو

و آن طرف در افق مهتابی ستاره رو در رو زن مهتابی من ... و شب پر آفتاب چشمش در شعله‌های بنفش درد طلوع می‌كند: مرا به پیش خودت ببر! سردار بزرگ رویاهای سپید من! مرا به پیش خودت ببر!

شما كه به وجود آورده‌ايد ساليان را قرون را و مرداني زده‌ايد كه نوشته‌اند بر چوبه دار يادگارها و تاريخ بزرگ آينده را با اميد در بطن كوچك خود پروريده‌ايد و به ما آموخته‌ايد تحمل و قدرت را در شكنجه‌ها و در تعصب‌ها چنين زناني حتي زيبايي خود را وامدار مردان هستند شما كه زيباييد تا مردان زيبايي را...

آن روزها رفتند آن روزهاي خوب آن روزهاي سالم سرشار آن آسمان هاي پر از پولک آن شاخساران پر از گيلاس آن خانه هاي تکيه داده در حفاظ سبز پيچکها به يکديگر....

نفس برآمد و کام از تو بر نمی‌آيد فغان که بخت من از خواب در نمی‌آيد صبا به چشم من انداخت خاکی از کويش که آب زندگيم در نظر نمی‌آيد قد بلند تو را تا به بر نمی‌گيرم درخت کام و مرادم به بر نمی‌آيد مگر به روی دلارای يار ما ور نی به هيچ وجه دگر کار بر نمی‌آيد مقيم...

مقيم زلف تو شد دل که خوش سوادی ديد وز آن غريب بلاکش خبر نمی‌آيد

بنابر اين خداوند انسانهاي پر تلاش و با اراده را دوست دارد.يعني اين انسانها هم جايگاه دعا را به خوبي درك ميكنند وهم خدا شناسي را....شاد باشي

باشه دعا ميكنم ولي دعا هاي من زياد گيرا نيست....به هر حال قبل از هر چيز تلاش لازمه و اراده محكم اينه رمز موفقيت ....اميد وارم موفق باشي چه در امتحانات و چه در مراحل زندگي

عليك سلام دوست خوب و گرامي ....نه اين چه حرفيه كه ميزنيد خيلي خوش آمديد به قولي صفا اورديد ...خسته نباشيد ...اميد وارم ايام هميشه به كام باشد

خورشید مرده بود و هیچ کس نمی دانست که نام آن کبوتر غمگین کز قلبها گریخته ایمان است

منم تشكر ميكنم روز شما هم خوش .....شاد باشيد

زلف بر باد مده تا ندهي بر بادم ناز بنياد مکن تا نکَني بنيادم مي مخور با همه کس تا نخورم خون جگر سر مکش تا نکشد سر به فلک فريادم زلف را حلقه مکن تا نکُني در بندم طره را تاب مده تا ندهي بر بادم يار بيگانه مشو تا نبري از خويشم غم اغيار مخور تا نکني ناشادم رخ برافروز که فارغ کني از برگ گُلم...

آدمی مخفی است در زیر زبان این زبان پرده‌است بر درگاه جان

به تو می انديشم ای سراپا همه خوبی تک و تنها به تو می انديشم همه وقت همه جا من به هر حال که باشم به تو می انديشم

ترسم که اشک در غم ما پرده در شود وين راز سر به مهر به عالم سمر شود گويند سنگ لعل شود در مقام صبر آری شود وليک به خون جگر شود خواهم شدن به ميکده گريان و دادخواه کز دست غم خلاص من آن جا مگر شود از هر کرانه تير دعا کرده‌ام روان باشد کز آن ميانه يکی کارگر شود ...

بر در شاهم گدايی نکته‌ای در کار کرد گفت بر هر خوان که بنشستم خدا رزاق بود

اکنون کجايی ای خود ديگر من؟ ايا در اين سکوت شب بيداری؟ بگذار نسيم پاک تپش و مهربانی جاودانه ی قلبم را به تو برساند. کجايی ای ستاره زيبای من؟ تيرگی زندگی مرا در اغوش کشيده و اندوه بر من چيره گشته است. لبخندی در فضا بزن؛ که خواهد رسيد و مرا جانی دوباره خواهد داد! از انفاس خود عطری در فضا بپراکن که...

اول به هزار لطف بنواخت مرا آخر به هزار غصه بگداخت مرا چون مهره مهر خويش مي باخت مرا چون من همه او شدم بينداخت مرا

اب زرشك

[IMG]

[IMG]