نتایح جستجو

داغون شد من که قاطی کردم

دور يا نزديک راهش مي تواني خواند هرچه را آغاز و پاياني است حتي هرچه را آغاز و پايان نيست زندگي راهي است از بهدنيا آمدن تامرگ شايد مرگ هم راهي است راهها را کوه ها و دره هايي هست اما هيچ نزهتگاه دشتي نيست هيچ رهرو را مجال سير...

نگویی باز: کای غم خوار چونی؟ همیشه با غم و تیمار چونی؟ کجایی؟ با فراقم در چه کاری؟ جدا افتاده از دلدار چونی؟ مرا دانی که بیمارم ز تیمار نپرسی هیچ: کای بیمار چونی؟ نیاری یاد از من: کای ز غم زار درین رنج و غم بسیار چونی؟ مرا گر چه ز غم جان بر لب آمد نخواهی گفت: کای غم...

يک روز چيزي پس از غروب تواند بود وقتي نسيم زرد خورشيد سرد را چون برگ خشکي از لب ديوار رانده است وقتي چشمان بي نگاه من از رنگ ابرها فرمان کوچ را تا انزواي مرگ ناديده خوانده است وقتي که قلب من خرد و خراب و خسته از...

چه خوشگل شدی از این زاویه

مرا گر چه ز غم جان بر لب آمد نخواهی گفت: کای غم خوار چونی؟

درون آينه ها درپي چه مي گردي ؟ بيا ز سنگ بپرسيم که از حکايت فرجام ما چه مي داند بيا ز سنگ بپرسيم زانکه غير از سنگ کسي حکايت فرجام را نمي داند هميشه از همه نزديک تر به ما سنگ است نگاه کن نگاه ها همه سنگ است و قلب ها همه سنگ چه...

[IMG]

چیه باز؟

می‌خواهمت چنان‌که شب خسته خواب را می‌جويمت چنان‌که لب تشنه آب را

چنانم از هوس لعل شکرستانی که می‌برآیدم از غصه هر نفس جانی امید بر سر زلفش به خیره می‌بندم چگونه جمع کند خاطر پریشانی؟ در آن دلی، که ندارم، همیشه می‌یابم ز تیر غمزهٔ تو لحظه لحظه پیکانی بیا، که بی‌تو دل من خراب آباد است جهان نمی‌شود آباد جز به سلطانی چه جای توست دل تنگ...

ای راحت روانم، دور از تو ناتوانم باری، بیا که جان را در پای تو فشانم این هم روا ندارم کایی برای جانی بگذار تا برآید در آرزوت جانم بگذار تا بمیرم در آرزوی رویت بی روی خوبت آخر تا چند زنده مانم؟ دارم بسی شکایت چون نشنوی چه گویم؟ بیهوده قصهٔ خود در پیش تو چه خوانم؟ گیرم...

سیل دریا دیده هرگز بر نمی‌گردد به جوی نیست ممکن هر که مجنون شد دگر عاقل شود

به داد من برس ای عشق، بیش ازین مپسند که زندگانی من صرف خورد و خواب شود

ای جان من، از دل خبرت نیست، چه سود؟ در عالم جان رهگذرت نیست، چه سود؟ جز حرص و هوی، که بر تو غالب شده است اندیشهٔ چیز دگرت نیست، چه سود؟

تا بود بار غمت بر دل بی‌هوش مرا سوز عشقت ننشاند ز جگر جوش مرا

ته بود خيال تو همزبان با من که باز جادوي آن بوي خوش طلوع تو را در آشيانه خاموش من بشارت داد زلال عطر تو پيچيد در فضاي اتاق جهان و جان را در بوي گل شناور کرد در آستانه در به روح باران مي ماندي اي طراوت محض...

شب ها که سکوت است و سکوت است و سياهي آواي تو مي خواندم از لابتناهي آواي تو مي آردم از شوق به پرواز شب ها که سکوت است و سکوت است و سياهي امواج نواي تو به من مي رسد از دور دريايي و من تشنه مهر تو چو ماهي وين شعله که با هر...

اي ره گشوده در دل دروازه هاي ماه با توسن گسسته عنان از هزار راه رفتن به اوج قله مريخ و زهره را تدبير مي کني آخر به ما بگو کي قله بلند محبت را تسخير مي کني ؟

پشت اين نقاب خنده پشت اين نگاه شاد چهره خموش مرد ديگري است مردديگري که سالهاي سال در سکوت و انزواي محض بي اميد بي اميد بي اميد زيسته مرد ديگري که پشت اين نقاب خنده هر زمان به هر بهانه با تمام قلب خود گريسته مرد ديگري...