نتایح جستجو

تا به کی باید رفت از دياری به دياری ديگر نتوانم، نتوانم جستن هر زمان عشقی و ياری دیگر

همه گفتند :مبارک باشد دخترک گفت:دریغا که مرا باز در معنی آن شک باشد سالها رفت و شبی زنی افسرده نظر کرد بر آن حلقه ی زر دید در نفش فروزنده ی او روزهایی که به امید وفای شوهر به هدر رفته.هدر

شرمنک و پر از نیازی گنگ با نگاهی که رنگ مستی داشت در دو چشمش نگاه کردم و گفت باید از عشق حاصلی برداشت

من سراپا خیال او شده ام در جنون تو رفته ام از خویش شعر و فریاد و آرزو شده ام می خزم همچو مار تبداری

فامیل کیلو چند؟ هیچ کدوم

یار من نیست ای بهار سپید دشت بی تاب شبنم آلوده چه کسی را به خویش می خواند ؟ سبزه ها لحظه ای خموش خموش

شعرایی که مینویسی شاعرش کیه؟

تشنه لب بودیم و او ما را فریفت در کویر زندگانی چون سراب در خطوط چهره اش نا گه خزید سایه های حسرت پنهان او

جمعش کردم;)

یار من نیست ای بهار سپید دشت بی تاب شبنم آلوده چه کسی را به خویش می خواند ؟ سبزه ها لحظه ای خموش خموش

تو برایم ترانه می خوانی سخنت جذبه ای نهان دارد گویا خوابم و ترانه ی تو از جهانی دگر نشان دارد

در خطوط چهره اش نا گه خزید سایه های حسرت پنهان او چنگ زد خورشید بر گیسوی من آسمان لغزید در چشمان او

موج رنگین افق پایان نداشت آسمان از عطر روز کنده بود گرد ما گویی حریر ابرها پرده ای نیلوفری افکنده بود

یار من کیست ای بهار سپید ؟ گر نبوسد در این بهار مرا یار من نیست ای بهار سپید دشت بی تاب شبنم آلوده

رفتم که داغ بوسه ی پر حسرت تو را با اشکهای دیده ز لب شستشو دهم رفتم که ناتمام بمانم در این سرود رفتم که با نگفته به خود آبرو دهم

تو اگر در تپش باغ خدا را دیدی همت کن و بگو ماهی ها حوضشان بی اب است

اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم خدا بیامرزتش

چه بد اخلاق پس حسابی هواسمو جمع کنم:eek:

ما حقیقت را در باغچه پیدا کردیم در نگاه شرم آگین گلی گمنام و بقا را در یک لحظهء نامحدود که دو خورشید به هم خیره شدند

در سكوت سينه ام دستي دانه اندوه ميكارد مو سپيد آخر شدي اي برف تا سرانجام چنين ديدي