نتایح جستجو

در همه دیر مغان نیست چو من شیدایی خرقه جایی گرو باده و دفتر جایی

ای که با سلسله زلف دراز آمده ای فرصتت باد که بس بنده نواز آمده ای

شمس و پروانه منم مست میخانه منم رسوای زمانه منم دیوانه منم

دیدی که رسوا شد دلم غرغ تمنا شد دلم........دیدی که با این دل بی آرزو عاشق شدم

من مست و تو دیوانه مارا که برد خانه.........صد بار تورا گفتم کم خورد و سه پیمانه

به کجایی ای غم گسار من فغان حال زار من بشنو بازا از صبا حکایتی ز روزگار من بشنو باز آ

تو آنی تو خود جان جهانی گرچه پیدا و نهانی تو همانی که یک عمر به دنبالت خودت نعره زنانی به خودآ تا به در خانه متروکه هر کس ننشینی و بجز شعشعه پرتو خود هیچ نبینی و گل وصل بچینی

هر که دیدم یاری داره من ندارم شب که میشه خانه ای روشن ندارم من از کی کمترم یاری ندارم من چرا یک گل به صد گلشن ندارم ای خدا من که دل از آهن ندارم خواننده سیمین

تنها ماندم، تنها رفتی چون بوی گل به کجا رفتی؟ به کجائی غمگسار من فغان زار من بشنو بازآ

دلا دیدی که خورشید از شب سرد .............چو اتش سر ز خاکستر بر آورد

یک خانه پر ز مستان مستان نو رسیدند........ زنجیرگان بندی بندهای خود دریدند

به نوروز چو باران رخ لاله بشست برخیز و به جام باده کن عزم درست

من گدیرم آدیم غالییر دوستلار منی هاتیرلاسین گونول گلیر بایر الور دوستلار منی هاترلاسین

هیچ وقت اینو نگو همیشه یکی هست که دوست داشته باشه حتی بیشتر از خودت خودتو دوست داره فقط باید بگردی اونو پیدا کنی ! یا طوری رفتار کنی که دوستدارت روش بهت بهت بگه

من بی می ناب زیستن نتوانم .................بی باده کشید جور تن نتوانم من بنده آن دمم که ساغی گوید..................یک جام دگر بگیر و من نتوانم

یار مرا غار مرا عشق جگر خوار مرا ..................یا تویی غار تویی خواجه نگهدار مرا

اسرار ازل را نتو دانی و نه من.........................وین حل معما نتو دانی و نه من هست از پس پرده گفتو گوی من و تو ...................چون پرده در افتد نه تو مانی و نه من خیام

باید باور کنیم تنهایی تلخ‌ترین بلای بودن نیست، چیزهای بدتری هم هست، روزهای خسته‌ای که در خلوت خانه پیر می‌شوی … و سال‌هایی که ثانیه به ثانیه از سر گذشته است. تازه تازه پی می‌بریم که تنهایی تلخ‌ترین بلای بودن نیست، چیزهای بدتری هم هست: دیر آمدن! دیر آمدن!

ما مست و خراب از می جانانه عشقیم .................مدهوش به یک پیمانه عشقیم ما را چه غم از سوزش پنهانی خویشاست ...................از شعله چه ترسیم که پروانه عشقیم

من غرغ گناه تو عذر گناهی ..................روز و شبم را تو چو مهری تو چو ماهی ای که یه عشقت زنده منم ...................گفتی از عشقت دم نزنم من نتوانم نتوانم نتوانم