دیـــدم تـــو خواب وقـــت سحـــر
شهـــزاده ای زرین کمنـــد
نشستـــه بر اســـب سفیـــد
می اومـــد از کـــوه و کمـــر
می رفـــت و آتش به دلم می زد نگاهش
کاشکی دلم رسوا بشـــه دریا بشـــه این دو چشـــم پر آبـــم
روزی کـــه بختـــم وا بشـــه پیدا بشـــه اون که اومـــد تو خوابـــم