نتایح جستجو

كم مانده بود برم توپ بازي.............

[IMG]

[IMG]

[IMG]

عجب روز دل انگيزي................. [IMG]

آه كه مرديم از خوشي [IMG]

چه خبرا؟ [IMG]

خوبيييييييييييييييييييييييييييييييييييييي؟ [IMG]

صبح به خيييييييييييييييييييييييييييييييييييييييييييييييييييييير [IMG]

اميد وارم براي هر دو باشد

صدا کن مرا صدای تو خوب است صدای تو سبزینه آن گیاه عجیبی است که در انتهای صمیمیت حزن می روید در ابعاد این عصر خاموش من از طعم تصنیف، درمتن ادراک یک کوچه تنهاترم بیا تابرایت بگویم چه اندازه تنهایی من بزرگ است و تنهایی من شبیخون حجم ترا پیش بینی نمی کرد و خاصیت عشق این است

اما اي حرمت سپيدي كاغذ ! نبض حروف ما در غيبت مركب مشاق مي زند. در ذهن حال ، جاذبه شكل از دست مي رود.

حرف هایم ، مثل یک تکه چمن روشن بود. من به آنان گفتم : آفتابی لب درگاه شماست که اگر در بگشایید به رفتار شما می تابد.

سلام ...سلامتي مياره.......پس سلام

ياد بگير اميد داشته باشي............................خودم

آه اگر آزادی سرودی می‌خواند کوچک همچون گلوگاهِ پرنده ای، هیچ ‌کجا دیواری فروریخته بر جای نمی‌ماند سالیان بسیار نمی‌بایست دریافتن را که هر ویرانه نشانی از غیاب انسانی‌ست که حضورِ انسان آبادانی‌ست. همچون زخمی همه عُمر خونابه چکنده همچون زخمی همه عُمر به دردی خشک تپنده، به نعره ‌ای چشم بر جهان...

در وهم نیاید که چه شیرین دهنی اینست که دور از لب ودندان منی ما را به سرای پادشاهان ره نیست تو خیمه به پهلوی گدایان نزنی

آرام دل خویش نجویم چه کنم؟ وندر طلبش به سر نپویم چه کنم؟ گویند مرو که خون خود می‌ریزی مادام که در کمند اویم چه کنم؟

زان یار دلنوازم شکریست با شکایت گر نکته دان عشقی بشنو تو این حکایت بی مزد بود و منت هر خدمتی که کردم یا رب مباد کس را مخدوم بی عنایت رندان تشنه لب را آبی نمی دهد کس گویی ولی شناسان رفتند از این ولایت در زلف چون کمندش ای دل مپیچ کانجا سرها بریده بینی بی جرم و بی جنایت در این شب سیاهم گم گشت راه...

غريو را تصوير کن ‌عصر مرا در منحنى‌ تازيانه‌ به‌ نيش‌خط‌ِ رنج ‌همسايه‌ى‌ مرا بيگانه‌ با اميد و خدا و حرمت‌ ما را که‌ به‌ دينار و درم‌ بر کشيده‌اند و فروخته