کاش دلهایی را که به وسعت اسمانهاست با ابرهای
نفرت سیاه نمیکردیم...
کاش چشمهایی را که چون خورشید میدرخشند
با نگاه های الوده تیره
و
تار نمیکردیم...
کاش دنیای پاک و قشنگ کودکی
تا ابد با ما میماند...
کاش دستهای نیازی را که ملتمسانه به سوی ما دراز میشد
با غرور پس نزنیم...
ای کاش در پشت انسانیت انسان...