ما آدمها دو سبد با خودمون داریم
یکی جلومون آویزونه ، یکی هم پشتمون.
نکات مثبت و خوبی هامونو میندازیم تو سبد جلویی ، عیبهامونو تو سبد پشتی.
وقتی تو مسیر زندگی داریم راه میریم ، فقط دو چیزو میبینیم :
خوبیهای خودمون و عیبهای نفر جلویی.
دلم تنگ است اين شبها ، يقين دارم كه مي داني
صداي غربت من را ، ز احساسم تو مي خواني
شدم از درد تنهايي گلي پژمرده و غمگين
ببار اي ابر پاييزي كه دردم را تو مي داني
ميان دوزخ عشقت ، پريشان و گرفتارم
چرا ای مرکب عشقم ، چنين اهسته مي رانی؟!