نتایح جستجو

بـــــــاران که میـــــــــبارد دلــم برایــــت تنــــگ تر میشــــــود؛ راه می افتـــــــــم بـــــدون چــــــتر من بغـــــض میــــــــــکنم، آسـمـــــــان گـریــــــــــه

فردا می اید ...........و بار دیگر اولین نگاهت را به یاد می اورم فردا می اید و من تو را دوباره می یابم .... فردا دوباره دستم را به دستت میسپارم ای عشق ..... با تو تجدید عهدی دوباره خواهم کرد ... فردا ......در یک همچین روزی من زندگی ام را یافتم .......یافتم دیوان همه ی اشعارم را ... من...

من رابطه ای را دوست دارم که دو طرفه باشد هر دو بکوشیم برای ادامه دار شدنش هر دو خطر کنیم هر دو وقت بگذاریم هر دو برای یک لحظه بیشتر در کنار هم بودن با زمان بجنگیم من عاشق رابطه دو طرفه ای هستم که برای هر دو طرف با ارزشترین چیز دنیاست [IMG]

کتاب کتاب مکان های عمومی –فضاهای شهری (ابعاد طراحی شهری) نوشته ماتئو کارمونا (Matthew Carmona) می باشد که توسط دانش پژوهان رشته طراحی شهری ورودی 85 دانشگاه علم و صنعت و با راهنمایی دکتر بهزادفر ترجمه شده است که شامل 13 فصل می باشد: فصل اول : مفهوم طراحی شهری معاصر - سارا عباسی فصل دوم ...

اینــــ بـــــار ڪــــہ آمــــدے دستــانتــ را روے قلبمـــ بـــگـذار تـــــا بفهمــے اینــــ دلــــ … بــــا دیــــد نــــ تــــــــو نــمــے تــپـــد مــے لـــــــرزد

مــن زخـم های بی نظیری به تـن دارم ... اما تو مهربان ترینشان بودی ... عمـیق ترینشان ... عزیزترینشان ... بـعـد از تـو آدم ها ... تنهـا خـراشی بودند بـر مـن که هیچ کدامشان به پـای تـو نرسیدند ... عــشــق مــن .... خنجــرت کـولاک کــرد ! !

چه بی هوا دلم آغوش ممنوعه ای رامیخواهد... که شرعی بودنش را من میدانم و دلم و تو...

شبی هم صحبتی می گفت: که با روییدن یک مرگ شهابی می چکد از چشم های آسمان ناگاه و من با گریه پرسیدم: چرا در مرگ دل امّا سقوط بی نهایت، اشک کافی نیست؟!

یاد دارم که شبی همدم پروانه شدم فارغ از زمزمه مطرب و میخانه شدم همچو پروانه پریشان شدم و خانه خراب او چو ما گشته غزل خوان و پی باده ناب

در چشم هاي تو هزاران فال قهوه است ! که تعبیر میکند بی خوابی های مرا ...

و یادت نیستولی من خوب به خاطر دارم که برای داشتنت " دلی را به دریا زدم " دلی که از آب واهمه داشت

وقـــــــــتـــﮯ مـــــﮯ خــواهـــمـــت و نیـــــستـــﮯ ... اتـــــفـــــاق تـــازﮭ اﮯ نـمــــﮯ افــتـــــد! فقــــطــ مــــךּ ! ذرﮭ ذرﮭ ایـــــوب مـــﮯ شـــــوم...

هـــــــمین که عشق باشد آن هـــــــم در حوالی تو هر چقـــــــدر هم که پاییز باشد بــــــــــــــهاری ترین هوا سهم من است . . .!

هَمیشه نمے شود زد به بی خیالےو گفتــــ: تنهـــــــــــا آمَــده امــ ٬ تنهـــــــا می روم... یک وقت هایے شاید حتے برای ساعتےیا دقیقه اے.. کم می آورے دِل وآمــآنده اتـــ یک نـَفــر را می خواهد!

کجای چهار فصل نام تو می گنجد . . .؟ رویش از توست بهار ، بهانه ، باران هم ! تو ... فصل پنجم شاعرانه های منی ...!

انتظار سخت است ... فراموش کردن هم سخت است اینکه ندانی باید انتظار بکشی یا فراموش کنی از همه سخت تر است ...

تـــو هنــــوز با تمـــام نبودنت تمــــام بــــودن منـــــی . . .

دلم تنگ است مثل لباس سال‌های دبستانم مثلِ سال‌های مأموریت‌های طولانیِ پدر که نمی‌فهمیدم وقتی می‌گویند کسی دور است، یعنی چقدر دور است

وقتی که میگی : دیگه برای همیشه فراموشش کردی و هیچ احتیاجی بهش نداری و تمام بد و بیراه های دنیا رو نصیبش میکنی.... دقیقا همون زمانیه که: بیشتر از همیشه دلت برایش تنگ شده...

دوباره دست‌هایم خالی است دوباره جای بوسه‌ها تیر می‌کشد دوباره من پراکنده شعرهایی نوشته‌ام که زنی در آن‌ها پنهانی ودکا می‌نوشد تا در مراسم سوگواری آرام باشد