نتایح جستجو

لکه زاویه ای پنبه Cotton Bacterial angular leaf spot

دارم ميان آتشتان آب مي شوم پس کو؟ کجاست روح مسلماني شما؟! من خواب ديده ام که شبي مي رسد ز راه فصل غريب و سرد غزلخواني شما...

تن داده ام به این که بسوزم در آتشت حالا بهشت هم به جهنم نمی رسد با این ردیف و قافیه بهتر نمی شوم ! وقتش رسیده حال و هوایم عوض شود

دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند گل آدم بسشتند و به پیمانه زدند

تن داده ام به این که بسوزم در آتشت حالا بهشت هم به جهنم نمی رسد با این ردیف و قافیه بهتر نمی شوم ! وقتش رسیده حال و هوایم عوض شود

تو را می خواهم و دانم که هرگز به کام دل در آغوشت نگیرم تویی آن آسمان صاف و روشن من این کنج قفس مرغی اسیرم

تو كيستي، كه من اينگونه بي تو بي تابم؟ شب از هجوم خيالت نمي برد خوابم. تو چيستي، كه من از موج هر تبسم تو بسان قايق، سرگشته، روي گردابم!

یاد باد آنکه خرابات نشین بودم و مست وانچه در مسجدم امروز کمست آنجا بود...

در گردش ايام قلم مي چرخد با چرخش آن كتاب دل مي رقصد اين فتنه رقص قصه تكرار است فردا چه كسي به گفتگو مي خندد

دارم از زلف سياهش گله چندان كه مپرس كه چنان زو شده ام بي سر و سامان كه مپرس

رفت از بر من آنكه مرا مونس جان بود ديگر به چه اميد در اين شهر توان بود

معاشران گره از زلف یار باز کنید شبی خوشست بدین قصه اش دراز کنید

تو كيستي، كه من اينگونه بي تو بي تابم؟ شب از هجوم خيالت نمي برد خوابم. تو چيستي، كه من از موج هر تبسم تو بسان قايق، سرگشته، روي گردابم!

در آينه روي شاهدان نيست عجب خود شاهد و خود آينه‌اش اين عجبست

هر شب از حسرت ماهی من و یک دامن اشک تو هم ای دامن مهتاب پر از پروینی

در وصل هم ز عشق تو اي گل در آتشم عاشق نمي‌شوي كه ببيني چه مي‌كشم

تو احترام حريمي تو افتخار حطيمي تو يادگار منايي خدا كند كه بيايي تو مشعري عرفاتي، تو زمزمي تو فراتي تو رمز آب بقايي خدا كند كه بيايي

تو از حال من عاشق پریشانی و ترسیدی ولی این را بدان هرگز توعشقم را نفهمیدی

سوز و فرياد عذايم كرد و رفت بي دليل از قلب من رنجيده بود او مرا از خود، جدايم كرد و رفت يك نفر آمد كه با سجاده اش تا سحر تنها ، دعايم، كرد و رفت