شبانگاهان ‚ تا حريم فلك ‚ چون زبانه كشد سوز و آوازم
شرر ریزد بي امان به دلِ ‚ ساكنان فلك ‚ ناله ی سازم
دل شيدا ‚ حلقه را شكند ‚ تا بر آيد و راه سفر گيرد
مگر يك دم گرم و شعله فشان ‚ تا به بام جهان بال و پر گيرد
خوشا اي دل بال و پر زدنت ‚ شعله ور شدنت در شبانگاهي
به بزم غم ‚ ديدگان تري ‚ چاره پر...