نتایح جستجو

خیزید و خز ارید که هنگام خزان است باد خنک از جانب خوارزم وزان است..اینم خ... سوز به دلت من خ زیات دارم...خ بده...دی [IMG]این گله هم واسه قشنگی محفل مشاعرمون گذاشتم...دی اخه محسن دیگه صدامنو خیلی فکر کنم دوست داره اینطور که تو میگی...دی ولی من میگم دیگه از شنیدن صدام متنفر شده دلشم نمیخواد بشنوه...

مرسی که منو خوشمزه کردی[IMG][IMG] ها مدونم گریه نکن خو....ای اهصاف مهصاف نمیمونه با ای ترافیک برا ادم خو[IMG] نشمره دوستت دارمهات قفوله...[IMG] خو من بروم دیگه....شب خوبی داشته باشی...دوستت دارم مراقب خودت باش بیشکوهیت بخول ساکت باش... [IMG]

نیدونم....نیستم!؟[IMG]

کوفت به خورت..اگه خولدنی نیستم پس شیزم؟؟؟؟[IMG]

خو گامبالو خو هستتم..خوردنی هم هسم..[IMG] ولی تو اژازه نداری مزم کنی..سوز به دلت[IMG]

رزالی تف تفو شدی...[IMG] شهامدشو نداری!!!!

زیر لب چی گفتی!!!! هان!؟بلند بگو ژراتشو داری!!![IMG]

[IMG]

خلیج فارس تو و من شده خزر من و تو به اعتبار دل و مهر و عشق ما شده ایم.... خ بده...دی خب اینکه ما مصلحت ها رو نمیدونیم گاهی وقتا به ضرر خودمونم میشه همینکه مصلحت رو نمیدونم گاهی وقتا اینطور شدم که ازخدا و لطفش ناامید شدم و گفتم خوب به من توجه نمیکنه و.....شاید به کفر بکشه منو!!!!! ولی در کل کاش...

:confused:خنگول بودن بهت نمیات رزالی...

ها من خیلی خلاشتی بیدم دیم از خلاشت هیچی در در نیومد و بی بهره بیدم زدم به پررویی..دی..البته از اینم چیزی دستمو نگرفته فقط از اصل خود دور شدم.... بعدشم هر کسی کو دور ماند از اصل خویش باز جوید روزگاری وصل خویش...لام بده...دی بله که دخملا میشن...جیگر قلوه باقلوا...دی دی دی اوهوم میدونم الان چی...

ما رات مام لذت هستی به جست و جوست پویندگی تمام معنای زندگی است هرگز "نگرد نیست" سزاوار مرد نیست ------------------------------ شبتان خوش...التماس دعا:gol:

نه شوار...شوهر...دی

شوارت کیه!؟؟؟؟رزالی منو نیگا!!!!

تنهایی و تاریکی اغاز کدورتهاست خوش وقت سحر خیزان وان صبح و صفا دریا...

در شهر ما بهار پر از گل رباعی است پائیز مثنوی است زمستان قصیده است...

یار با ماست چه خاجت که زیادت طلبیم دولت بخت خدایا به من ارزانی دار...

حقته کتک بخوری پس!!! بشه بد وختی موگویم درس بخون!!! میری تفریح...[IMG] خو انظباط رو ناراحن نشو...اونو همیشه با ناحق میدن..دی[IMG]

دوش دیدم که ملایک در میخانه زدند گل ادم بسرشتند و به پیمانه زدند...

من از یادت نمی کاهم شباهنگام در آن نوبت که بندد دست نیلوفر به پای سرو کوهی دام تو را من چشم در راهم...