نتایح جستجو

واقعا میخوای برای هادی؟:(

هستم اگر میروم گر نروم نیستم

مرسی عزیزم... چه خوب که صفحتو باز کردی..

2 ساعت کجا اکنون کجا...؟؟

از 8 تا 2.... حالا این دو ماهو میخوام بخونم ببینم چطوری میشه....بزنه قبول بشم خیلیحال میده... البته با شانسی که من دارم صد در صد قبولم..:biggrin:

امیرحسین رستمی: تمام درختان و گیاهان در حال خشک شدن بودند . رو به درخت صنوبر که پیش از این بسیار سرسبز بود کرد و از او پرسید : چه اتفاقی افتاده است؟ درخت به او پاسخ داد : من به درخت سیب نگاه میکردم و با خودم گفتم که من هرگز نمی توانم مثل او چنین میوه های زیبایی بار بیاورم با این فکر چنان...

استاد کاکاوند(مجید سعد آبادی): امروز، مادر ، سرفه هایت را از توی اتاق جمع میکند حنجره را باز می پاشد توی خیابان خیابانِ هنوز شیمی درمانی نشده درخت را تیر میکِشند و تو درست زیر همان درخت که یک روز ترکش خوردی نشته ای و خرما میخوری! توی نخلستان، هسته ی خرماها وقتی به نخ کشیده شوند...

یکتا ناصر: چه بسیارند آدمهایی که تو را نمی فهمند ، رابطه ی بین باران و خیابان را نمی دانند. دانه های سرخ انار را نبوسیدند. اصلا برایشان مهم نیست امروز اول مهر ماه است یا که اواخر زمستان. از اینها گذشته ، هرگز خودشان را دست باد نسپرده اند تا حس برگهای رنگارنگ را درک کنند. روی زمین ، کنار تو...

منصور ضابطیان: صدایم بزن مادر! و با نگاه سرحالت بتاز بر اتفاقهای خیره و نگرانشان کن و مراقبم باش و دستت را به نوازش بازیگوش ترین حس هایم بکش . صدایم کن تا دنیا عقب نشینی کند و ناگهانگی هایش را از سر راهم بردارد و ببرد جای دور.بخند تا دنیا یادش بیاید تو ... تو که نه ، شما تنها شمای عالمی ...

فرناز رهنما : من هر دستوری را می پذیرم اما به این دستور زبان که قصد جان ما را کرده بی انگیزه ام . چگونه توانسته مرا ، تو را از هم جدا کند . می بینی چه مشکوک است . اصلا چگونه می شود فعل ها را صَرف کرد در حالی که به صِرف حرف زدن ساده خیلی از همین فعل ها روزگارت را ناخوش می کند . من از...

سید میلاد اسلام زاده: دروغ نمی گفتند آنها که مهربانی را دیده بودند. آن زمان که قبیله در ظلمت میسوخت فانوس ها نیز حرفی برای گفتن نداشتند. شاید همیشه باید اتفاق بیفتد تا لحظه های گمشده در همهمه ی مواج هر روزه مثل پروانه بال بزنند و بیاین روی انگشت اشاره ی من که ماه را نشان میدهم به کودکی که...

احسان کرمی: تا همین چند سال پیش تمام خاطرات آدمها خلاصه میشد به چندین عکس که بیشتر پرسنلی بود یا نهایتا زیر درختی بود و لب رودی یا میهمانی جشن تولدی و مراسم عقد کنانی که یا ترک خورده بود یا رنگ و رویش رفته بود. حالا با این همه گوشی که هی عکس می اندازد و هی پیامک رد و بدل میکند و همه جا هست...

اشکان خطیبی: کدام را باور کنم؟ عشقت را یا چشمهایت که این سو و آن سو میدوند؟ کدام را باور کنم ؟ لبخندت را یا طعنه های بی رحمانه ات که آتشم میزنند؟ کدام را باور کنم ؟ این بسته ی کادو شده ی روی میز را یا آن یک هفته ای را که دود شده بودی و رفته بودی هوا؟وقتی درست فکر میکنم می بینم مایه ی همه ی...

[IMG]

سلام اهو جونم خوبی؟؟؟ من تا جایی که میتونستم واسه دوستام لینکو فرستادم تو ام اگه کمکم کنی خیلی خوبه..

خوبم...کدوم گوری هستی که پیدات نیس..؟؟؟:D

اقا بی خیال اصن....میترسم انقد به خودت فشار بیاری که... حالا مواظب باش یه دفعه منفجر نشه....:D

سید میلاد اسلام زاده: به تو اعتماد دارم ، آن هم در زمانه ای که حتی از تصویرم در آینه می ترسم. به تو اعتماد دارم چرا که هیچگاه تنهایم نگذاشتی، حتی در روزهایی که با دلم لج می کردم و صدایت نمیزدم. به من اعتماد کن ، من که خودم را دست تو سپرده ام و میدانم آنقدر واقعیت داریکه کابوسهایم را نیز...

سید میلاد اسلام زاده: تقویم را ورق بزن. بهار و تابستان را ببین که آرام از کنارت گذشتند در چشم بر هم زدنی. پاییز و زمستان نیز با همه ی تلخ و شیرینشان میگذرند. تو هنوز تا رسیدن دنگ دنگ تحویل سال نو فرصت داری تا آنچه را ببینی که در آن دو فصل رفته بر آنها چشم بسته بودی.

سید میلاد اسلام زاده: می خندم، می خندی. من دلم میلرزد ، تو را نمی دانم. از دلت خبر ندارم. راستش این روزها از دل خودم هم بی خبرم. می خندی ، می خندم. شاید هر دو عادت کرده ایم به خنده های بی دلیل، از سر عادت . عادت یا دلبستگی؟! هزار سال هم که بگذرد تفاوت این دو را نه تو میفهمی و نه من . ما...