نتایح جستجو

نام تو بر لب او بود ، که تنها می رفت برو خوش باش که او بی تو از اینجا می رفت وقت رفتن نه فقط از غم تو ماتم داشت غمش این بود که از عشق تو خیلی کم داشت

من هم شبی به شهر تو، ره جستم، ای هوس من هم لبی زجام تو تر کردم، ای گناه! زان لب، هزار ناله فروخفته در سکوت! زان شب، هزار قصه فرو مرده در نگاه!

نام تو را خواندم و شعری سپید در غزلستان خیالم دمید پیش قدوم تو غزل مست مست آمد و در خلوت شعرم نشست

ایــن روزهـــا آنـقـدر بـغـضـم سـنـگـیـن شـده کـه ، اگـر گـردنــم را هــم بــزنـــی بــه جــای خــون اشــک مـیـریــزد...

یک لحظه تمام آسمان را در هاله ای از بلور دیدم خود را و ترا و زندگی را در دایره های نور دیدم

نفس در سینه زندان میکنم چون ھوا مسموم از بوی دروغ است نمی آیم سراغت چند وقتیست سرت بی حد و اندازه شلوغ است

من هم شبی به شهر تو، ره جستم ای هوس من هم لبی ز جام تو تر کردم، ای گناه زان لب، هزار ناله فروخفته در سکوت! زان شب هزار قصه فرو مرده در نگاه!

می گذرم از میان رهگذران، مات می نگرم در نگاه رهگذران، کور این همه اندوه در وجودم و من لال این همه غوغاست در کنارم و من دور.

سالها در خويش افسردم ولی امروز شعله سان سر می کشم تا خرمنت سوزم يا خمش سازی خروش بی شکيبم را يا ترا من شيوه ای ديگر بياموزم

عاشقـــــی را دیدم زیــــر باران بــــا چمـــــدانی خیــــ ــــس بــــــی خـــــداحــافظـــــی راهــــــی سفـــــــر بـــود او بــــه مـــــن گفـــــت عشــق بارانــــی ســـ ـــت کـــه یـــک روز به تو هــــم می رســـد نمی دانســــت که مــــــن خـــودم بارانـــــم

دلا در عاشقی ثابت قدم باش که در این ره نباشد کار بی اجر

خداوند به فرشتگان عــــقل داد بدون شـــهوت حیــــــــــــــوانات را شـــهوت داد بــــــدون عقل و انـســــــــــــــان را شــــهــــــوت داد با عـــقل هر انسانی که عقلش به شـــهوتش غلبه کند از فــــــــرشــــــــــــــــــــتگان بـــــــهتر اســـت هــر انسانی که شـهوتش به عقلش غلبه کند از...

لعنــــت بــه دنیــایــے کــــه بــراے ↩عـــزیــز ↪شــــدن یـــا بـــایــد دور بــــاشـے یـــا تـــــوےگـــــور بــــاشـــے☞✘

سكوت می كنم به اندازه آغاز دنیا به بزرگی هیچ! منتظر یك انفجار بزرگ شاید كه دنیایی متولد شود كه به واژه هایم رنگ غم نپاشاند دنیایی كه در آن سهم من از هیاهو گوشی من نباشد ...

دروغ های رنگین دیروز واقعیت های سیاه و سفید امروزند فقط لمس بودنشان ممکن نبود چون عشق را فرا خواندم به مثال آدمی کر و کور بنیان حقیقت را از یاد بردم و حال " چـه سـرد و بـی تـفـاوت " و همانگونه ست "تمامیت" زیر سوال می رود ؟! "که چرا ؟ . . ."

خدایا می دونم بنده ی حرف گوش نکنتم می دونم چشمام نابیناتر از اونه که بتونه لطفاتو ببینه می دونم گوشام ناشنواتر از اونه که بتونه صدای بارون رحمتت رو که می باره بشنوه می دونم زبونم لال تر از اونه که بتونه شکرت رو به جا بیاره می دونم خیلی حقیرم می دونم به جای اینکه قدرشناس و شاکر...

به به دوست قدیمی چه سعادتی نگاه کن تمام هستیم خراب می شود شراره ای مرا به کام می کشد مرا به اوج می برد مرا به دام میکشد

نگاه کن که غم درون دیده ام چگونه قطره قطره آب می شود چگونه سایه سیاه سرکشم اسیر دست آفتاب می شود

او نیست که بوید چو در آغوش من افتد دیوانه صفت عطر دلآویز تنم را ای اینه مردم من از حسرت و افسوس او نیز که بر سینه فشارد بدنم را

من خیره به آینه و او گوش به من داشت گفتم که چه سان حل کنی این مشکل ما را بشکست و فغان کرد که از شرح غم خویش ای زن چه بگویم که شکستی دل ما را