نتایح جستجو

عینک دودی می زنی تا خورشید از گرمای نگاهت گُر نگیرد؟! مگر چه چیزی در پس نگاه هایت پنهان کرده ای که دیگر اعتمادی به حرف هایشان ندارم؟ چشم هایت فریب می دهند تمام کهکشان را. طوری که راه شیری هم از راه به در شده. گرمای این تابستان کافی است تو دیگر عینک دودی ات را بزن. نمی خواهم بیشتر از این...

خودت خواستی که من مجبور باشم برم جایی که از تو دور باشم تو پای منو از قلبت بریدی خودت خواستی که من این جور باشم خودت خواستی که احساسم بشه سرد خودت خواستی، نمیشه کاری هم کرد برام بودن تو بازی نبود و به این بازی دلم راضی نبود و از اول آخرش رو میدونستم تو تونستی ولی من نتونستم برات بودن...

پدر بزرگم می گفت: خوشبختی دست خود آدمه. اگه هرچیزی رو درست شروع کنی یا اگر هم داره می بینه که قراره کج بره اصلاً شروع نکنه، چه کاریه؟! یه بار بهش گفتم: درسته ولی خب یه وقتایی آدم از همون اول همین جوری صاف پیش میره اما یه چیزی یا یه کسی از یه جای دیگه یهو پیداش میشه همه چیو کج می کنه، اونوقت...

من که می دانم این بغض های دم غروب و این دلتنگی ها، این بی قراری های نصفه و نیمه، این شوق شنیدن صدایت، همین سوال و جواب های شوخی و جدی یا کنایه های با منظور و بی منظور، این خراش ها، خراش های ناگزیر گدشته و حال و هراس های آینده ای مبهم بی سایه ی هم. تمام این ها یعنی دوست داشتن. دلت را خوب می...

ک، دو، سه، چهار... پونزده، شونزده، هیفده... تیرهای چراغ برق را می شمارم. می خواهم ببینم چند تیر چراغ برق بین ما فاصله است. هنوز اول راهم. خیلی فاصله مانده تا تو. تا لمس نگاهت. ظاهراً خیلی چیزها بین ما فاصله انداخته بود و ما غافل بودیم. پنجاه و شیش، پنجاه و هفت، پنجاه و هشت، پنجاه و نه، شصت...

وی پیراهنت را روی آسمان این شهر پاشیده ای. خوشحالم از اینکه کلاغ در به در قصه ها بالاخره با دست های تو روانه خانه اش شد. اما حاضرم شرط ببندم که فکرش را هم نکرده بودی روزی از راه برسد که سرمای وجود تو گرمای هزاران خاطره عاشقانه شود. با این وجود نمی دانم چرا هنوز هم اسرار داری برگ های...

بوی پیراهنت را روی آسمان این شهر پاشیده ای. خوشحالم از اینکه کلاغ در به در قصه ها بالاخره با دست های تو روانه خانه اش شد. اما حاضرم شرط ببندم که فکرش را هم نکرده بودی روزی از راه برسد که سرمای وجود تو گرمای هزاران خاطره عاشقانه شود. با این وجود نمی دانم چرا هنوز هم اسرار داری برگ های...

بعضی آدمها چقدر با هم تفاوت دارند. به اندازه فاصله آسمان تا زمین، به قدر تفاوت خواب ها و کابوس ها. بعضی ها درخشانند مثل آیینه ای کوچک زیر نور خورشید. تازه و پر طراوت اند مثل شکوفه های ترد در صبح دلنشین بهار. ساده و آرام بخش اند مثل صدای قمری های خواب آلود در ظهر داغ تابستان. خوب و دوست...

ای که می پرسی نشان عشق چیست عشق چیزی جز ظهور مهر نیست عشق یعنی مهر بی چون و چرا عشق یعنی کوشش بی ادعا عشق یعنی دل تپیدن بهر دوست عشق یعنی جان من قربان اوست عشق یعنی خواندن از چشمان او حرف های دل، بدون گفتگو در خزانی برگ ریز و زرد و سخت عشق تاب آخرین برگ درخت عشق یعنی ترش را شیرین...

بعضی آدمها چقدر با هم تفاوت دارند! به اندازه ی فاصله ی آسمان تا زمین، به قدر تفاوت خوابها و کابوسها. بعضی ها درخشانند مثل آیینه ای کوچک زیر نور خورشید. تازه و پر طراوتند مثل شکوفه های ترد در صبح دلنشین بهار. ساده و آرامبخش اند مثل صدای قمری های خواب آلود در ظهر داغ تابستان. خوب و دوست...

طرح یک لبخند را از غارهای کهن پیدا کردم و به تو تقدیم می کنم . مبهوت نشو! اگر به بودنت در این زمان یا بهتر بگویم در این مکان باور نداشتم مطمئن میشدم که آن نقاش اساطیری ، طرح را از روی لبخند تو دزدیده است. بهنوش طباطبایی

این روزها بیشتر به تو فکر میکنم به تو که من همیشه عاشقت بودم. باور کنی یا نکنی دوست داشتنت از سر دلسوزی نیست. اینکه به پژمردگی محکومی و از بی برگی لبریز پس سزاوار ترحمی، نه! اینطور نیست. تو را دوست میدارم برای عاشقانه هایی که از تو خاطره میشوند. برای باران های حاصل خیزت اگر چه غمگین است...

اگر دوباره به دنیا می آمدم در یک بعد از ظهر پاییزی که خیس باران شده بودم به بالاترین نقطه ی شهر می رفتم و رو به آسمان فریاد میزدم : ((حواست با من هست؟!)) و بعد غرق میشدم در انعکاس صدایم . اگر دوباره به دنیا می آمدم شاید باز هم همین ادم ساده میشدم اما این بار با کمی تغییرات جزئی. این بار...

هوا که ابری شد قرارمان زیر باران، زیر ابرهای مثل من و تو دلتنگ این آسمان. بارانی یاسی رنگت را تنت کن؛ همانکه رنگش بوی عاشقی را میدهد. دلم لک زده برای یک پیاده روی طولانی! من باشم وشعر و خیال و تو و گاهی لبخندی از سر بی کسی که تمام این خیابان را فرش میکند . با من که قرار میگذاری دیر نکن...

انگار چیزی را از عشق دزدیده اند که لحظه های ما بی دلیل منتشر میشوند. دیوارها، دیوارهای همیشگی نیستند فقط حرمت عشق را نگه میدارند. به پنجره ها هم دل نبندکه فقط تلفظ آن را میدانند. میگذارند نسیم پرده ها را تکان دهد و شمع ها را خاموش کند تا بوی عود دقایقمان را شاعرانه تر کند. مثل آینه، مثل...

موسیقی خش خش برگ ها زیر قدم های رهگذران. نیمکت غروب، جایی برای تولد ترانه پاییزان. و من که زیبایی رقص برگ ها را روی سنگ فرش خیابان می نگرم، به خود می گویم: این بار فلسفه شعرت را از طبیعت وام بگیر. این تقویم هر چهار فصلش زیباست. هر چهار فصلش. و من می توانم با یک برگ که شاید روزی سقف...

درد های من جامه نیستند تا ز تن در آورم چامه و چکامه نیستند تا به رشته سخن در آورم نعره نیستند تا ز نای جان برآورم درد های من نگفتنی، دردهای من نهفتنی است دردهای من گرچه مثل دردهای مردم زمانه نیست درد مردم زمانه است مردمی که چین پوستینشان مردمی که رنگ روی آستینشان مردمی که نامهایشان جلد کهنه...

اونطوری نگام نکن میزنم لهت میکنما....:D مرسی عشقم...

مرسی اهو جونم...تلاشمو میکنم..هه:D

رفتم خونمون دیگه..