نتایح جستجو

ناز کنی، نظر کنی، قهر کنی، ستم کنی گر که جفا، گر که وفا، از تو حذر نمیشود... داغ که دارد این دلم؟ داغ تو و خیال تو بی همگان به سر شود بی تو به سر نمیشود... ۸ مهر ۱۴۰۰ هست روز بزرگداشت مولانای جان

نرو پاییز میشوم و دیگر هیچ

به اینکه من جامعه گریز شدم یا چی؟؟ چرا از خونه بیرون نمیرم؟

تو را با غیر می بینم صدایم در نمی آید شبان آهسته میگریم که شاید کم شود دردم تحمل میرود اما شب غم سر نمی آید چه سود از شرح این دیوانگیها بیقراریها . . . فراق از عمر من میکاهد ای نامهربان رحمی خدا را از چه بر من رحمت ای کافر نمی آید....

من اگر بمیرم چه کسی میفهمد که دوست داشتم باد را درآغوش بگیرم

آرامش

چرا انقد خوابم میاد آخه؟؟؟!!!!

جانا ز فراق تو این محنت جان تاکی! دل در غم عشق تو ،رسوای جهان تا کی تاکی!!!!

محبوب من پاییز عزیزمان آمده است...! پاییزی که چندان طولانی نخواهد بود برگها زرد می شوند از شاخه ها از بلندی سقوط می کنند زیر پا می افتند و آنوقت آنها حال مرا می فهمند.... بیچاره گلها که از باغ به گلخانه مهاجرت می کنند گلهایی نجیب با سایه هایی دل شکسته دوستم داری؟ نه....

نخی سیگار

توی پای علم جانا، به لشکرگاه زیبایی که سلطان‌السلاطینی و خوبان جمله طغرایی حلاوت را تو بنیادی، که خوان عشق بنهادی کی سازد اینچنین حلوا جز آن استاد حلوایی؟! جهان را گر بسوزانی، فلک را گر بریزانی جهان راضیست و می‌داند که صد لونش بیارایی شکفتست این زمان گردون بریحانهای گوناگون زمین کف در حنی...

همای اوج سعادت به دام ما افتد اگر تو را گذری بر مقام ما افتد حافظ

گفت چرا نهان کنی عشق مرا چو عاشقی من ز برای این سخن شهره عاشقان شدم مولانا

مگه موهاتو وا کردی که موجش اومده اینجا قشنگه ردپای عشق بیا بی چا زیر برف اگه حال منو داری میفهمی یعنی چی این حرف . . . تو هم مثل منی انگار از این دل تنگیا داری ....

باور کن ای هم آواز نشکسته بال پرواز باهم بیا بسازیم این خونه رو از آغاز

کاش دنیا طوری بود که هر چی دلمون میخواستا همون لحظه برآورده میشد بعد هی چیزای قشنگ میخواستیم

دل میخواد راهنمای توریست بودم تو ایتالیا

سنگین ما فقط پرتقال و نعنا میکشیم

الان دلم میخاد به جای اینکه آدم بودم ی پاندا بودم

هر که شعر خوبی گفت برایم بفرست حتی شعرهایی که عاشقان دیگرت برای تو میگویند میخواهم بدانم دیگران که دچار تو می شوند تا کجای شعر پیش می روند تا کجای عشق تا کجای جاده ای که من در انتهای آن ایستاده ام زنده یاد افشین یداللهی