نتایح جستجو

قربون محبتت رفیق !

برو امیر که هواتو دارم رفتم بهت رای دادم!

خسته ام خسته از خودم از تو از زندگی از سرنوشت اما میدانم که روزی تمام این خستگی ها پایان می یابد و خداوند به من خواهد گفت:بالاخره تمام شد.خسته نباشی! و من بی صبرانه در انتظار آن روزم

سلام مهندس! آره آزادم.شیرازیم هستم! یواش یواشم تمومم! ایول شیرازییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییی

قربون تو دوست با محبتم برم من! به خدا خیلی ماهی!

قربون محبتت ممل جان! میخواستم رو صفحه ی بازدیدکنندگان برات پیام بذارم ولی قفل بود!!! از همین جا میگم مرسی از این همه لطف!

قربون دستت! منتظر شماره بعدی هستم! راستی امیدوارم برای دی درست گفته باشه:-)

سلام مهندس! من که لیسانس دارم میخونم.شیراز.تو چه طور؟؟؟ خواهش میکنم.اشکالی نداره!واقعا شعرایی که برام ممل میفرسته خیلی قشنگن!خیلی آدم بامعرفتی هست این ممل خانم!!!مثل خودت :-)

بیا که دوش بمستی سروش عالم غیب نوید داد که عامست فیض رحمت او

سلام رفیق! چه طوری؟؟؟چه خبرا؟؟؟ یه دنیا ممنون به خاطر محبتات دوست خوبم! شاد سلامت و موفق باشی!

سلام مهندس! تو هم سلامت باشی! درسا هم بد نیست.اوضاع احوال تو چه طوره؟ شاد باشی رفیق

سلام مهندس چه طوری؟چه خبرا؟ شاد باشی!

حرف هایی هست برای نگفتن و ارزش عمیق هر کسی به اندازه ی حرف هایی است که برای نگفتن دارد!

اگر کینه نبود قلبها تمام حجم خود را در اختیار عشق می گذاشتند و من با دستانی که زخم خورده توست گیسوان بلند تو را نوازش می کردم و تو سنگی را که من به شیشه ات زده بودم به یادگار نگه می داشتی و ما پیمانه هایمان را شبهای مهتابی به سلامتی دشمنانمان پر می کردیم

اگر روزی تهدیدت کردند، بدان در برابرت ناتوانند! اگر روزی خیانت دیدی، بدان قیمتت بالاست! اگر روزی ترکت کردند، بدان با تو بودن لیاقت می خواهد

سلام دوست عزیزم! من بدک نیستم.تو چه طوری رفیق؟؟!چه خبرا؟؟؟ یه دنیا ممنون به خاطر تمام پست های زیبایی که برام فرستاده بودی! حیف که نمیتونم جبران کنم!فقط میتونم دعا کنم که همیشه شاد باشی و به تمام خواسته هات برسی مواظب خودت باش بای!

حرف هایی هست برای نگفتن و ارزش عمیق هر کسی به اندازه ی حرف هایی است که برای نگفتن دارد!

حسین(ع) بیشتر از آب، تشنه لبیک بود! اما افسوس که بجای افکارش زخمهای تنش را نشانمان دادند و بزرگترین دردش را بی آبی نامیدند

اگر کینه نبود قلبها تمام حجم خود را در اختیار عشق می گذاشتند و من با دستانی که زخم خورده توست گیسوان بلند تو را نوازش می کردم و تو سنگی را که من به شیشه ات زده بودم به یادگار نگه می داشتی و ما پیمانه هایمان را شبهای مهتابی به سلامتی دشمنانمان پر می کردیم

درد علی دو گونه است: یک درد.دردیست که از زخم شمشیر ابن ملجم در فرق سرش احساس میکند.و درد دیگر دردیست که اورا تنها در نیمه شبهای خاموش به دل نخلستانهای اطراف مدینه کشانده……وبناله در اورده است. ما تنها بردردی می گرییم که از شمشیر ابن ملجم در فرقش احساس میکند. اما.این درد علی نیست. دردی که چنان روح...