نتایح جستجو

دلتنگ که می شوم هر شعر بغضی می شود و هر بغض سنگی و رویای مهتابی دور را در برکه چشمانم آشفته می کند... برکه ای که آرام از گوشه چشمانم سرازیر می شود...

دلتنگی هایم را چگونه گویم وقتی قلم نیز نمی نویسد.....! تا جایی که خورشید به راهش ادامه دهد من هم ادامه خواهم داد و تو را فراموش نخواهم کرد تا وقتی که دریا ساحل را فراموش نکرده کاش میدانستی در دل شیشه ای من چه میگذرد؟؟؟ کاش میدانستی غروب های زندگی ام دیگر طلوعی ندارد... کاش نسیم غروب درد دل...

ترانه هایم را برایت می خوانم ترانه هایم را بخوان من با تو می گویم کلمات ما هستیم من و تو در واژه های شعر در نگاه یک تصویر ما با هم می نویسیم با هم می خوانیم با هم خوانده می شویم مرا بخوان کن با صدای بلند با صدای رسا واژه هایم همچون رودی به حوضچه ای می ریزند حوضچه اکنون آیا صدای...

تو نه مهتاب و نه خورشیدی و نه دریایی تو همان ناب ترین جاذبه ی دنیایی تو پر از حرمت بارانی و چشمت خیس است حتم دارم که تو از پیش خدا می آیی مثل اشعار اهورایی باران پاکی و به اندازه ی لبخند خدا زیبایی خواستم وصف تو گویم همه در یک رویا چه بگویم که تو زیبا تر از آن رویایی مثل یک حادثه ی عشق...

خانه ام در پس آن کوه بلند در کنار برکه گم شده است انگاری یا که من گم شده ام می روم تا که ببینم ز کجا آمده ام می روم تا که ببینم که چرا آمده ام دست در چادر شب، خیره بر راه دراز می روم تا که ببینم ز کجا می بارد لطفِ باران نگاه در میان راهم آهویی را دیدم که به یک گرگ غذا می بخشید کودکی...

چشم تو شعر چشم تو شاعر است من دزد شعرهای چشم تو هستم کنار حوصله ام بنشین بنشین مرا به شط غزل بنشان بنشان مرا به منظره عشق بنشان مرا به منظره باران بنشان مرا به منظره رویش من سبز میشوم زیبا ستاره های کلامت را در لحظه های ساکت عاشق بر من ببار بر من ببار تا که برویم بهاروار چشم از تو بود...

خیال تو با من بود ومن غافل از هیته دنیا بودم در آغاز شکوفه باران بهار برگ ریزان دلم بود بهار بود آری....... چه روزهای زیبایی پروانه بود که در باد می رقصید مروارید ابر از اسمان فرو می ریخت زمین تر از بخشش کردگار می شد لب های غنچه ها انگار می خندید سکوت من با تو حرفهای فراوان داشت نگاه تو...

چه صبورانه به دوش کشیدی بار سنگین غمی را که ناتوان از به دوش کشیدنش در راه مانده بودم چه مهربانانه دستم را گرفتی انسان که پای رفتنم نبود و چه زیبا لبخند را برگستره زندگی من بخشیدی باشد ای تار و پود زندگی خیالی ام قدم در این راه با جان گذاشتم ماندنم با تو جان میگیرد و تو خرابه دنیایم را دوباره...

برايش بنويس از دلتنگي هايت ... از آنچه دلت ميگويد ... دلنوشته ها ارزشمند مي شوند و نوشته ها به فراموشي سپرده مي شوند.... عاشق باش و عشقت را فرياد بزن ... از دلت بگو از ناگفته هايي كه گفته نشود تبديل به مردابي مي كند دلت را كه ديگر پا در آن نمي شود گذاشت ... ماني ... خودت باش هميشه خودت باش ...

از ساحل جدا شدیم.. هر دو در سکوت در این سکوت، پژواک تمام زیبایی های آفرینش، به گوش میرسید! حتی هوا را از ترس ادغام با آن پژواک شگفت، آرام استشمام میکردیم! وه چه جزیره ی بی مانندی. دنیای درون جزیره، به سان نیروی آهنربایی، ما را جذب خود کرده بود. رد پای هیچ انسانی در آنجا نبود همه چیز در بکر...

قدم زدن در ساحل دریا را دوست دارم .............تنها و فقط با تو وبه یاد تو .........تویی که همه قلبم را متعلق به خود کرده ای .......

ای آنکه زنده از نفس توست جان من آن دم که با تو‌ام، همه عالم ازان من آن دم که با توام، پُِرم از شعر و از شراب می‌ریزد آبشار غزل از زبان من آن دم که با توام، سبکم مثل ابرها سیمرغ کی‌ رسد به بلندآسمان من بنگر طلوع خنده‌ی خورشید بر لبم زان روشنی که کاشتی ای باغبان من! با تو سخن ز مهر تو گفتن...

دوستت دارم به تعداد نفسهایی که تا به حال کشیدم. دوستت دارم به اندازه ی تموم تپش های قلبم. دوستت دارم به اندازه ی تعداد پلک هایی که زدم خیلی بیشتر دوستت دارم به اندازه تعداد قدم هایی که برداشتم بیشتر از حرفایی که تا به حال زدم .. خیلی بیشتر از لحظه هایی که به یادت بودمو هستم خیلی بیشتر از...

شاهزاده ی من ......... زندگی من ..... برای تو مینویسم مینـــویســــم سـرشـــار از عـشـــق بـــراے تـــویــی ڪـﮧ همیــشــــــﮧ ... تنهـــا مخـاطـبـــ خـــاصّ دل نـــوشـتـــﮧ هــــاے ِ منــــی بــــراے تــــو ڪـﮧ بـخـوانـــی بـــدانـــی دوستـــــ داشتـنـتــــ בر مـَــטּ بــــی...

يه قدم تو ،يه قدم من يه دل از تو، يه دل از من واي چه احساس قشنگي من و تو هميشه با هم وقته يک ديدار تازه توي يک صبح صميمي با تموم بي قراري زير عکس يادگاري مي نويسم با وفا ، يار شکيبا من براي تو مي خونم با يه حس پاک و زيبا عشقي مثل عشق مجنون پاکي مثل دل ليلي عشق نيلوفري من

میدانی!دلم میخواهد باران ببارد خیابان باشد؛ آدمها نباشند؛ چتری نباشد؛ فقط تو باشی و دستانت. نگاهم کنی آب شوم از حرارت نفس هایت و باران خنکم کند. میدانی! دستان تو که باشند ؛ همه چیز آرام و دلنشین است. همین که کنارم زیر نوازش آرام قطرات باران قدم بزنی دنیایی است که ؛ تمام دنیای من است

توئی همه ی هستی من ..........زندگی من ......... شادی های دنیا را برای تو میخواهم .......... تو را برای تو دوست دارم زندگی من .......... توئی زمزمه های قلب من ........ توئی نفسهای من .........