نتایح جستجو

سلامتے روزاے بےکسے روزایے که درو دیوار ھم دلشون به حالت میسوزہ روزایے که یه بغض تو گلوتہ یه جملہ ھمش میاد تو ذھنت؛“مرد که گریہ نمیکنہ”

من به اندازه ی بی مهری چشمان تو غمگین ماندم... و به اندازه ی هر برق نگاهت به نگاهی ، نگران... تو به اندازه ی تنهایی من شاد بمان...

کنار من بنشین و بگو چه چاره کنیم ای رحمتی از برای تب و سردرد زهرای زند به گمانم تب سردرد فراوان از خوردن آه است نه از هوا ای رحمتی

من شبیه کوهم امّا از وسط تا خورده ام تو تصوّر می کنی چوبِ خدا را خورده ام نه! خیال بد نکن، چوب خدا اینگونه نیست من هرآنچه خورده ام از دست دنیا خورده ام ساده از من رد نشو ای سنگدل، قدری بایست من همان « فرش ِ گران سنگم » ، فقط پا خورده ام قطره ام امّا هزاران رود ِ جاری در من است غرق...

سرعتت کند شده است رحمتی بس که هی چت میکنی در عوض فردا که شد تا لنگ ظهر استراحت میکنی

نه! خیال بد نکن، چوب خدا اینگونه نیست من هرآنچه خورده ام از دست دنیا خورده ام ساده از من رد نشو ای سنگدل، قدری بایست من همان « فرش ِ گران سنگم » ، فقط پا خورده ام

میدونم واسه تنوع بود زیاد سخت نگیرید دل من باز گریست قلب من باز ترک خورد و شکست باز هنگام سفر بود و من از چشمانت می خواندم که به آسانی از این شهر سفر خواهی کرد و از این عشق گذر خواهی کرد و نخواهی فهمید…. بی تو این باغ پر از پاییز است…!

[IMG]

[IMG]

سرت رفته کلاهی رحمتی جان نتت گشته به مانند بادمجان خخخ

منـ از اینـ تنهاییـ از اینـ کهـ دیر میـ آییـ از اینـ کهـ روزیـ بهـ منـ بگوییـ تو بهـ منـ نمیـ آییـ میـ ترسمـ.... چرا نمیـ دانیـ تو چگونهـ بیـ تو زمانـ میگذرد بارها اینـ را از خودمـ می پرسمـ منـ می ترسمـ...می ترسمـ...

شباي جمعه كه مياد بياي سر مزار من دوباره باز ياد چشات زمزمه ي نبودنم ، ببين كه عاقبت چي شد قصه ي با تو بودنم خاك سر مزار من نشوني از نبودنم ،

خیلی زیبا بود;) تو همون رویایی من پر از مجنونم من دماوندم که پای تو می مونم عمریه بی حرکت پیش چشمت کیشم تیشه بر می داری بی ستون تر میشم

خو حتما سرعت نتت ضعیفست رحمتی من نخواستم تو بیفتی زحمتی:(

در کنار خطوط سیم پیام خارج از ده دو کاج روئیدند سالیان دراز رهگذران آن دو را چون دو دوست می دیدند

زهرای زند مدتیست اهل این تاپیک شده کار او هم گفتن جمله های شیک شده:)

دیگران چون بروند از نظر از دل بروند تو چنان در دل من رفته که جان در بدنی

یکسان گذشت در سیهی صبح و شام ما لبخند آفتاب ندیده است بام ما

قانون جنگل ظاهرا رحمی ندارد حرفی بزن یا سرب داغی در گلو کن هی کینه، بدبینی، دورنگی؛ عشق مشروط بوی تعفن می دهد این قصه... بو کن!

من که غارت زده ی هند نگاهت هستم از من خاک نشین تاج محل میخواهــی مشتری نیستــی و راهــی سیاراتـــی از زمین خورده ترین ماه زحل میخواهــــی