نتایح جستجو

پس آقا رضا عازم سفران؟

سوپری محله ما رو.اومده شعبه دوم زده.اگه گفتی کجا؟ 2 تا مغازه پایین ترش...

کی بیاد؟ کی چلغوزه؟ کی با کی بره قزوین؟ بابا چرا حالا قزوین؟ رضا روبفرست تا با هم بریم گرگان به این خوبی

از نصیحت خواهرنت کاملا سپاسگذارم طفلی رضا چی میکشه

اره اونم خوبه نه بابا برای خودم

میگیم لیلا اگه بخوای یه نصحیت کنی اون چیه؟البته راحلش رو هم بگو؟

کوچولو ها همسایه رو میگم خوب نرگسی و ریحانه رو میگم توام

این کوچولوها رو میبینمی یاد خودم و بهمن میوفتم

میگم اخرش من نفهمیدم چرا همه رضا و لیلا ها مال همنند؟

ناجی دوست میدارم عشق راهی‌ست برای بازگشت به خانه بعد از کار بعد از جنگ بعد از زندان بعد از سفر بعد از … من فکر می‌کنم فقط عشق می‌تواند پایان رنج‌ها باشد به همین خاطر همیشه آوازهای عاشقانه می‌خوانم من همان سربازم که در وسط میدان جنگ محبوبش را فراموش نکرده است

ای ظالم اخرش به گریه انداختی رضا رو برای یه بله پس با معین بله گرفته نکنه با این آهنگ هم بوده باز ای الهه ی ناز با دل من بساز کین غم جانگداز برود زبرم گر دل من نیاسود از گناه تو بود بیا تا ز سر گنهت گذرم باز می کنم دست یاری به سویت دراز بیا تا غم خود را با راز و نیاز ز خاطر ببرم گر نکند...

ما زیاد از این یا علی ها گفتیم و ولش کردیم خوشم میاد هنوز هم شعر یادته هم چنار از بس تو نامردی خدایی اخرش نفهمیدم رضا نمیومد اینو برات بخونه من که میدونم رضا با این شعرا بود که بله رو از توگرفت

میدونی دوست داشتم زندگی رمانی بیشتر نیود که تهش همهچی روخوب تموم میکردم میدونی دوست داشتم زندگی رمانی بود تا بتونم همه چیز رو هر جوری که دوست دارم بنویسم و جالبت تر اینه که اگه نگاه کنی زندگی هر اون چیزیه که تو میخوای من میترسم از باور من از تلاش میترسم من از جنگیدن میترسم

بودن یا نبودن... بحث در این نیست وسوسه این است.

خدا رو شکر ایشالله موفق باشه راستی به خانمش گذشته اش روگفتید؟ ما نوشتیم و گریستیم ما خنده کنان به رقص بر خاستیم ما نعره زنان از سر جان گذشتیم . . . کسی را پروای ما نبود . در دوردست مردی را به دار آویختند ...

لیلا داداشت چجوره؟

چه بی تابانه می خواهم‌ات ای دروی‌ات آزمون تلخ زنده به گوری ! چه بی تابانه تو را طلب می کنم! بر پشت سمندی گویی نو زین که قرارش نیست. و فاصله تجربه‌یی بی‌هوده است. بوی پیرهن‌ات این جا و اکنون. ــ کوه ها در فاصله سردند. دست در کوچه و بستر...

ببخشید هواسم نبود لیلایی سعی میکنم این جور چیزا رو کم تر بفرستم برات از دستم در رفت حالا شعر میدی که تهش ارزو داشته باشه:biggrin:

نشسته بود پسر، روی جعبه‌اش با واکس غریب بود، کسی را نداشت الا واکس نشسته بود و سکوت از نگاه او می‌ریخت و گاه بغض صدا می‌شکست : «آقا واکس؟» درست اول پائیز، هفت سالش بود و روی جعبه‌ی مشقش نوشت :‌ بابا واکس... ↑ غروب بود، و مرد از خدا نمی‌فهمید و می‌زد آن پسرک کفش سرد او را واکس (سیاه مشقی از اسمِ...

نشسته بود پسر، روی جعبه‌اش با واکس غریب بود، کسی را نداشت الا واکس نشسته بود و سکوت از نگاه او می‌ریخت و گاه بغض صدا می‌شکست : «آقا واکس؟» درست اول پائیز، هفت سالش بود و روی جعبه‌ی مشقش نوشت :‌ بابا واکس... ↑ غروب بود، و مرد از خدا نمی‌فهمید و می‌زد آن پسرک کفش سرد او را واکس (سیاه مشقی از اسمِ...