فَإِذَا مَسَّ الْإِنسَانَ ضُرٌّ دَعَانَا
ثُمَّ إِذَا خَوَّلْنَاهُ نِعْمَةً مِّنَّا قَالَ إِنَّمَا أُوتِيتُهُ عَلَى عِلْمٍ
بَلْ هِيَ فِتْنَةٌ وَلَكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لَا يَعْلَمُونَ ﴿49﴾
و چون انسان را آسيبى رسد ما را فرا مىخواند
سپس چون نعمتى از جانب خود به او عطا كنيم
مىگويد تنها آن را به...