نتایح جستجو

ز آرزوی لبت عراقی را شد مسلم حدیث جان گفتن

این گل ز بر همنفسى مى آید شادى به لبم ازو بسى مى آید

سلام نوشی جون ممنون عزیز

بعد دیدار تو تو مثل راز پاييزي و من رنگ زمستانم چگونه دل اسيرت شد قسم به شب نمي دانم تو مثل شمعداني ها پر از رازي و زيبايي و من در پيش چشمان تو مشتي خاك گلدانم تو درياي تريني آبي و آرام و بي پايان و من موج گرفتاري اسير دست طوفانم تو مثل آسماني مهربان و آبي و شفاف و من در آرزوي قطره هاي پاك...

اى باد حدیث من نهانش میگو سر دل من به صد زبانش میگو میگو، نه بدانسان كه ملالش گیرد میگو سخنى و در میانش میگو حافظ:gol:

ساقیا نوروز و یار آمد بیاور جام را سال دیگر کی بود این باده ی گلفام را ؟ زاهدان در خلوت اند و ما بصحرا می رویم وین زمستانم بشد رندان درد آشام را بلبل مرغ صراحی میکند قل قل ز دوش...

باز امشب قلب من٬ دیوانه گی از سر گرفت شعله های خفته من آتش دیگر گرفت روح من آزاده بود در کهکشان بیکران لیک جسم خاکی یکدم مرا در بر گرفت ما و دل در انتظار لحظه ی دیدار ها میتپیم و یادی او این خانه را در بر گرفت سرنوشت وهستی من دفتر فریاد هاست ای دریغا نعره در سینه ام آخر گرفت خنده بر لب٬داغ...

از دلارامي ونغزي چون غزلهاي شهيد وز دلاويزي و خوبي چون ترانه بوطلب .

آخه چرا برای چی اوضاع سودابه جونم خوب نباشه به من بگو شاید بتونم کمکت کنم

سلام سودابه جان ممنون چکار میکنی اوضاع خوبه؟!

مصرع اش گرمی از شرر دارد مقطع اش معنی دیگر دارد

دلی بشکسته و انگشت و دندان چه کس داند چنین حال و فغانم ؟

من ببوی گل در افتادم بروی یار خویش بوسه ها بر ما طلب شد هر صباح وشام را

داني كه چنگ و عـود چه تقرير مي‌كنـنـد؟! پنهان خوريد باده كه تـعزير مي‌كنـنـد

چشم من روشن آخر اي دوست نخواهي پرسيد كه دل از دوري رويت چه كشيد سوخت در آتش و خاكستر شد وعده هاي تو به دادش نرسيد داغ ماتم شد و بر سينه نشست اشك حسرت شد و بر خاك چكيد ن همه عهد فراموشت شد چشم من روشن روي تو سپيد جان به لب آمده در ظلمت غم كي به دادم رسي اي صبح اميد آخر اين عشق مرا خواهد كشت...

نه هفت هزار سال شادى جهان این محنت هفت روزه غم مى ارزد

ای همیشه خوب ماهي هميشه تشنه ام در زلال لطف بيكران تو مي برد مرا به هر كجا كه ميل اوست موج ديدگان مهربان تو زير بال مرغكان خنده ها ت زير آفتاب داغ بوسه هات اي زلال پاك جرعه جرعه جرعه مي كشم ترا به كام خويش تا كه پر شود تمام جان من ز جان تو اي هميشه خوب اي هميشه آشنا هر طرف كه مي كنم نگاه تا همه...

هیچیم و ز هستی هوسی ریخته ایم از بی پروبالی قفسی ریخته ایم دل تا چقدر به ضبط ما پردازد در آینه رنگ نفسی ریخته ایم

ای هدهد صبا به سبا می‌فرستمت بنگر که از کجا به کجا می‌فرستمت حيف است طايری چو تو در خاکدان غم زين جا به آشيان وفا می‌فرستمت در راه عشق مرحله قرب و بعد نيست می‌بينمت عيان و دعا می‌فرستمت هر صبح و شام قافله‌ای از دعای خير در صحبت شمال و صبا می‌فرستمت تا لشکر غمت نکند ملک دل خراب جان عزيز خود...

یك دم غریق بحر خدا شو گمان مبر كز آب هفت بحر به یك موی تر شوی