نتایح جستجو

هنوز بحث کودک درونه؟

حامد دارم کودک درونمو بزرگ میکنما . این مطالبو گذاشتم

به من گفته اند لحظه های خیس بارانی/ پرواز پرستوها توی آسمان/ شکفتن غنچه گل رز/ قهر لطیف شقایق/ لبخند یک کودک/ سبزی چمن /آبی آسمان/ عطر سیب/ پایان خوب داستانها قیمت با هم بودن است.....

معلم ادبیاتمان را دوست دارم درسهایی که به ما می دهد همیشه ماندنی هستند. مثلا همین امروز درس جالب به ما داد" بکوشید این عبارات را از زندگی یکدیگر حذف کنید هنوز......آیا.... هرگز......کاش..... آه........ شاید" و این کلمات را به زندگی یکدیگر اضافه کنید "همیشه.... تا ابد..... حتما...

اون که دیگه دست خودته نزار بیشتر از این بزرگ بشه.

:biggrin::biggrin::biggrin: چیه حسودیت شده کودک درونت بزرگ شده؟

اون که حالا حالاها مونده بزرگ بشه

سن خانمها جزئ رازهای بزرگ زندگیشونه. اما وقتی نوجوونی تموم میشه و پا تو جونی میذاری دلت واسه بچگی هات تنگ میشه

شقایق جان از طرف من نی نیتو ببوس

اره واقعا زمان خیلی زود میگذره. من که همیشه حسرت بچگیمو میخورم . کاش میشد به عقب برگشت

از چه نظر؟

یه بار اومدم زیاد سر در نیاوردم چی میگید فک کنم در مورد سنتون بود . گفتم راحت باشید

از سیزده ساله ها به بچه 15 ماهه رسیدین ؟

اين هفته هفته ي بهترين دوست شمام يكي از بهترين دوستاي مني[IMG][IMG][IMG]

سلام ممنون خوبم . شما خوبید؟

کاش وقتی زندکی فرصت دهد گاهی از پروانه ها یادی کنیم..... کاش بخشی از زمان خویش را وقف قسمت کردن شادی کنیم.... کاش وقتی آسمان بارانیست اززلال چشمهایش تر شویم.... کاش شب وقتی تنها میشویم با خدای یاس ها خلوت کنیم.... کاش بین ساکنان شهر عشق رد پای خویش را پیدا کنیم..... کاش با الهام از...

آرزوی باران کافی برای تو می‌کنم که زیبایی بیشتری به روز آفتابیت بدهد... آرزوی شادی کافی برای تو می‌کنم که روحت را زنده و ابدی نگاه دارد... آرزوی رنج کافی برای تو می‌کنم که کوچکترین خوشی‌ها به بزرگترینها تبدیل شوند... آرزوی بدست آوردن کافی برای تو می‌کنم که با هرچه می‌خواهی راضی باشی...

اینکه نمی نویسم نه این است که نمی بینم ... مگر می توان حس نکرد گرمایی که تا مغز استخوان رفته و بهانه ایست برای بودن ... دیگر دارد کم کم باورم می شود رفتنت را و نبودنت را و نخواستنت را ... زندگی اجبار باور ناخواسته هاست ای خواستنی ترین خواسته ی من! ... منی که می میرم هر شب در تو و هیچ صبحی...

و من دوباره می نویسم ... که نوشتن تنها پیمانمان بود و من اکنون بی همپیمان تنها به قرارمان زنده ام و به نگاهت مرده ... روزگار دیگر شتاب گرفته و بی رحمانه از من رد می شود ... و من می مانم و غباری که زندگی می نامیمش ولی طعمی از مردن هم نمی دهد ... بهار دوباره آمد و عطر بهار نارنج ... فکر کنم...

من همیشه دوست داشتم تو سویس بودم . حیف که نمیشه