حتی کلمه ای کوتاه
کافی بود
تا دوباره با بالهای شکسته
در هوایت پروانه شوم...
تا بشکنم
تمام مرزهای خیالی را
که هیچ وقت،
حسِ خوبِ بودنت را
خط خطی نکرد!
صدایت کافی بود
تا کالبدم
تنگ شود برای دلی
که با هزار زحمت
به زنجیر کشیده بودمش...
آری
صدایت کافی بود
تا باز
روزی هزار بار
از غم فاصله ها بمیرم...