کاش بین ساکنان شهر عشق رد پای خویش را پیدا کنیم. کاش با الهام از وجدان خویش یک گره از کار دل ها وا کنیم.
کاش رسم دوستی را ساده تر اسمانی تر کنیم . کاش در نقاشی دیدارمان شوق ها را ارغوانی تر کنیم.
کاش مثل اب مثل چشمه سار گونهی نیلوفری را تر کنیم.ما همه روزی از اینجا می رویم کاش این پرواز را باور کنیم.
کاش با حرفی که چندان سبز نیست قلب های نقره ای را نشکنیم. کاش هر شب با دو جرعه نور ماه چشم های خفته را رنگی زنیم.
کاش وقتی زندگی فرصت دهد گاهی از پروانه ها یادی کنیم . کاش بخشی از زمان خویش را وقف قسمت کردن شادی کنیم.
کاش دلتنگ شقایق ها شویم به نگاه سرخشان عادت کنیم . کاش شب وقتی که تنها می شویم با خدای یاس ها خلوت کنیم.