نتایح جستجو

من نگرانِ نیامدنت نیستم نگرانم بیایی و من را با این ابروهایِ گره خورده گونه هایِ فرو رفته با این لبهایِ سیاه پیشانیِ چروک به جا نیاوری نشناسی .. من نگران نیامدنت نیستم نگرانم بیایی و من را به جا نیاوری نشناسی ... { شهریار بهروز }

ممنونم عزیزم ما هم گفتن از 23 به بعد ولی فک نکنم کلاسا تشکیل بشه تا بعد از مهر ما همون روز انتخاب واحد رو انجام دادیم فقط مونده کلاسا تشکیل بشه...

سلام خانم مهندس چه خبرا ؟؟خوبی؟؟

[IMG]

[IMG]

[IMG]

من دلم گرفته هرچه می‌روم نمی‌رسم ردّ پای دوست کوچه‌باغ عشق سایبان زندگی کجاست ؟ { محمدرضا عبدالملکیان }

آرام شده ام مثل درختی در پاییز وقتی تمام برگ هایش را باد برده باشد ! { رضا کاظمی }

پاییزم را آغاز میکنم و هر روز کوله بار تنهاییم را تنهاتر از قبل به دوش میکشم بی آنکه دست مهربانت با گرمای زندگی بخشش مرا دریابد بی آنکه با روشنی چشمان عاشقت صبح را آغاز کنم .. و بی آنکه در را به رویم بگشایی و در آغوش امنت پناهم دهی ای پاییز نیا .. " از آخرین تلاش زمستان یک باغ بی شکوفه...

شهریور ماه نجیبی ست تمام روزهایش را فرستاده به پیشواز پاییز تمام باران های پاییز .. بدون چتر به انتظار تو مانده اند یک چمدان بوسه و دیگر هیچ به حرمت دلتنگی چنارهای خیابان آشنایی مان به کوچ پرستو نکشانی آمدنت .. زود زود بیا ... { بتول مبشری }

ﮔﺎﻫﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﻧﺒﺨﺸﯿﺪ ﮐﺴﯽ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﺎﺭﻫﺎ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺨﺸﯿﺪﯼ ﻭ ﻧﻔﻬﻤﯿﺪ، ﺗﺎ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﺭ ﺩﺭ ﺁﺭﺯﻭﯼ ﺑﺨﺸﺶ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﺪ! ﮔﺎﻫﯽ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺻﺒﺮ ﮐﺮﺩ ﺑﺎﯾﺪ ﺭﻫﺎ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺭﻓﺖ ﺗﺎ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﻣﺎﻧﺪﻱ ﺭﻓﺘﻦ ﺭﺍ ﺑﻠﺪ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻱ! ﮔﺎﻫﯽ ﺑﺮ ﺳﺮ ﮐﺎﺭﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺍﻧﺠﺎﻡ می دﻫﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﻣﻨﺖ ﮔﺬﺍﺷﺖ ﺗﺎ ﺁﻧﺮﺍ ﮐﻢ ﺍﻫﻤﯿﺖ ﻧﺪﺍﻧﻨﺪ! ﮔﺎﻫﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺪ ﺑﻮﺩ ﺑﺮﺍﯼ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﻓﺮﻕ ﺧﻮﺏ...

فرقی نمی کند باران ببارد یا نه فرقی نمی کند چشمان تو چه رنگ باشد به خانه می رسم یا نه مهم نیست! من کلاهی ندارم که از سر بردارم یا دندانی نمانده ست تا لبخندی بسازم من و تو خاطرات درختان یک کوچه ایم ... { کیکاووس یاکیده }

تنها نشسته بودم دیدم که باد قاصدکی را می بَرَد گفتم شاید پیامی از تو ست... به دنبالش دویدم دور شدم از خانه ی کوچکم رفتم و رفتم سالهایِ سال جست و جویش کردم... تا سرانجام در بیکرانِ دشتی نامتناهی بازَش یافتم بر رویش نوشته بودی: «ساعتی دیگر خواهم آمد به اتاقت، منتظر بمان!» (هامون هدایت)

اما من و تو دور از هم می پوسیم غمم از وحشت پوسیدن نیست غمم از زیستن بی تو در این لحظه پر دلهره است دیگر از من تا خاک شدن راهی نیست. - حمید مصدق

تنها نشسته بودم دیدم که باد قاصدکی را می بَرَد گفتم شاید پیامی از تو ست... به دنبالش دویدم دور شدم از خانه ی کوچکم رفتم و رفتم سالهایِ سال جست و جویش کردم... تا سرانجام در بیکرانِ دشتی نامتناهی بازَش یافتم بر رویش نوشته بودی: «ساعتی دیگر خواهم آمد به اتاقت، منتظر بمان!» (هامون هدایت)

درون آینه یک زن زخود پرسیدآیا من همان بودم که اکنونم همین اینم که آن بودم بگو پس خنده هایم کو؟ کجایند که نمی بینم چرا اینقدر تنهایم که تنها تکیه گاه من دو خط شعرو کمی گریه واین آهی که می بینم چه آمد بر سرم اینک؟ که اینسان زار و غمگینم تمام شب نمی خوابم فقط کابوس می بینم...

سلوم فک کنم به دردسرش نیارزه .

راستی چند واحد بهتون دادن؟؟؟؟