نتایح جستجو

یاری کن ای نفس که درین گوشه ی قفس بانگی بر آورم ز دل خسته ی یک نفس

باران : تب هر طرف ببارم دارم دهقان : غم تا به کی بکارم دارم درویش نگاهی به خود انداخت و گفت : من هر چه که دارم از ندارم دارم

آئینه سیاه پوش عالم شده است حیرانی تاریخ ، مجسم شده است وقت است که اسلام گریبان بدرد هر بولهبی رسول اکرم شده است

اگر چو چنگ بزارم از او شکايت نيست که همچو چنگم من بر کنار رحمت او

لب جام مبوسید که آن ساقی ما خفت رگ چنگ ببرید که آن نغمه سرا رفت

انگور ها از شاخه های کهنه میریزند دیگر نمی خواهند با لبها بیامیزند گنجشک های تا همین دیروز در آواز امروز روی شاخه ها یک حرف نا چیزند از هرم تابستان نگاه کوچه ها پر نیست از بس که با شهریور اینجا گلا ویزند خورشید کم رنگیست سهم روزها کم کم این آخرین لحظه ها از بغض لبریزند با شیب تند و سرکش...

مانده ام با آب چشم و آتش دل ، ساقیا چاره ی کار مرا در آب آتشگون ببین

تا دور گشتی ای گل خندان ز پیش من ابر آمد و گریست به حال پریش من

در کوی نیک نامی ما را گذر ندادند گر تو نمی‌پسندی تغییر کن قضا را

دل می‌رود ز دستم صاحب دلان خدا را دردا که راز پنهان خواهد شد آشکارا

ده روزه مهر گردون افسانه است و افسون نیکی به جای یاران فرصت شمار یارا

دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند واندر آن ظلمت شب آب حیاتم دادند بیخود از شعشعه پرتو ذاتم کردند باده از جام تجلی صفاتم دادند چه مبارک سحری بود و چه فرخنده شبی آن شب قدر که این تازه براتم دادند بعد از این روی من و آینه وصف جمال که در آن جا خبر از جلوه ذاتم دادند من اگر کامروا گشتم و خوشدل چه...

مادر سلام ديشب خواب تورا ديدم وباز اغوش گرمت را پيدا كردم.امروز با گلدان شمعداني به ديدارت امده ام تا به تو بگويم چقدر دلم برايت تنگ است مادر بي توخانه اي دلم ابريست مادر ان شب كه با فرشته اي مرگ پر گشودي فرشته چشمهايت رابسته بود و مرا نديدي ايا هنوز فرشته چشمهايت را بسته است؟

جاتون خالي يه جايي مهمون بوديم پـــــاي بســـــاط تلـو يـز يـون بـوديـم برنــــامــه شــون سازي و آوازي بـود امــا سازش قـــــايم باشك بــازي بود بچّه ي صــابخونه كـــه فيلمو مي ديد رو به بـــابــاش كرد و بــا خنده پرسيد اون دو نفــــــرکـــه پشت اون گلدونن شونه شونــو هِي چـــرا مي جنبونن؟...

سخن از رفتن نیست ، ما همه مهمانیم این دو روز دنیا رفتنی است می دانیم کاش در این سفر هم سهم خوبی باشیم یا از روز ازل من و تو ما باشیم کاش که می دانستیم ما همه مهمانیم که در این بی راهه مائیم که می مانیم اکنون که ما هستیم دل ها همه در خوابند وقتی که بی داریم آنگه ترانه می خوانند از ترانه شبنم من...

اگر قادر نیستی خود را بالا ببری همانند سیب باش تا با افتادنت اندیشه‌ای را بالا ببری (دکتر علی شریعتی)

هيچ وقتي اسمان ابري نبود با تو امد ابر هاي تيره گون نقش هاي پر فريب روزهاي پر نشيب باز اين خاك وطن جايگاه ديگري براي زايش كودكان فربه كه مي زدند خنجر بر دل مادري كاش مي شد اسمان باز هم غوغا كند سيل بارد در زمين باز هم رسوا كند اي سرزمين من اسمان من خداي من سرزمين مادرم خشك شد در زمين محو شد...

هرکه آمد بار خود را بست و رفت ما همان بدبخت و خوار و بی نصیب زان چه حاصل جز دروغ و جز دروغ؟ زین چه حاصل جز فریب و جز فریب؟ باز می گویند، فردای دگر صبر کن تا دیگری پیدا شود کاوه یی پیدا نخواهد شد، امید کاشکی اسکندری پیدا شود شعر از: م.امید

آس حکمم چه بی هوا افتاد پای برگ سیاه افسرده مثل سوری که پاک ناسور است پشت هفت خبیث بُر خورده شعر از: ميثاق بني‌مهد

دل تنگم من آن ابرم که می خواهد ببارد دل تنگم هوای گریه دارد دل تنگم غریب این در و دشت نمی داند کجا سر می گذارد