نتایح جستجو

تو چرا آهنگ محمد علیزاده رو نوشتی؟

این خودش کم چیزی نیست اشعار حمید مصدق و فریدون مشیری هستش

در پی کی هستی؟

اي مهربانتر از من، - با من . در دستهاي تو، آيا كدام رمز بشارت نهفته بود ؟ كز من دريغ كردي . تنها تويي، مثل پرنده هاي بهاري در آفتاب مثل زلال قطره باران صبحدم مثل نسيم سرد سحر، - مثل سحر آب آواز مهرباني تو با من، در كوچه باغهاي محبت، مثل شكوفه هاي سپيد سيب، ايثار سادگي ست . افسوس ! آيا چه كس...

من از اولم هنرمند بودم رو نمیکردم که چشم نخورم

افسوس ! آيا هنوز هم گلهاي كاكتوس پشت دريچه هاي اتاق تست ؟ [ آه، [اي روزهاي خاطره، اي كاكتوسها ! آيا هنوز هم، ديوار كوچه آن خانه از اشك هاي هر شبه من، نمناك مانده است ؟ آيا هنوز هم، اميد من به معجزه خاك مانده است ؟ افسوس ! گلهاي كاكتوس *****

محبوب من بيا، تا اشتياق بانگ تو درجان خسته ام، شور و نشاط عشق بر انگيزد . من غرق مستي ام از تابش وجود تو در جام جان چنين، سرشار هستي ام . من بازتاب صولت زيبايي توام آيينه شكوه دلارايي توام

ديدم او را آه بعد از بيست سال گفتم : اين خود اوست، يا نه، ديگري ست چيزكي از او در بود و نبود گفتم : اين زن اوست ؟ يعني آن پري ست ؟ هر دو تن دزديده و حيران نگاه سوي هم كرديم و حيرانتر شديم هر دو شايد با گذشت روزگار در كف باد خزان پرپر شديم از فروشنده كتابي را خريد بعد از آن اهنگ رفتن ساز كرد...

شما لطف دارین شما بزرگ گوارین

اين مرد خود پرست اين ديو، اين رها شده از بند مست مست استاده روبه روي من و خيره در منست *** گفتم به خويشتن آيا توان رستنم از اين نگاه هست ؟ مشتي زدم به سينه او، ناگهان دريغ آئينه تمام قد روبه رو شكست . *****

برو زندگی کن ببین چقدر شعر نوشتم برات

بهبه چقدر حرف گوش کنی

پنداشتي، چون كوه، كوه خامش دمسردم ؟ بي درد، سنگ ساكت بي دردم ؟ - ني؛ قله ام، بلند ترين قله غرور . اينك درون سينه من التهابهاست . هرگز گمان مبر، شد خاطرات تلخ فراموشم هر چند نستوه كوه ساكت و سردم - ليك آتشفشان مرده خاموشم . ***

آفرین همین طوری معمولی حرف بزنی که خیلی قشنگ تره

به دريا شكوه بردم از شب دشت، وز اين عمري كه تلخ تلخ بگذشت، به هر موجي كه مي گفتم غم خويش؛ سري ميزد به سنگ و باز مي گشت .! ***

من که خوب خوبم چرا انقدر لج درار حرف میزنی؟

باران، قصيده واري، - غمناك - آغاز كرده بود. مي خواند و باز مي خواند، بغض هزار ساله ي درونش را انگار مي گشود اندوه زاست زاري خاموش! ناگفتني است... اين همه غم؟! ناشنيدني است! *** پرسيدم اين نواي حزين در عزاي كيست؟ گفتند: اگر تو نيز، از اوج بنگري خواهي هزار بار از اوج تلخ تر گريست...