نتایح جستجو

یاران مدد که جذبه‌ی عشق قوی کمند دیگر به جای پرخطری می‌کشد مرا

من آن پیرم که شیران را به بازی برنمیگیرم تو آهووش چنان شوخی که با من میکنی بازی

زهر است عطای خلق هرچند که دوا باشد حاجت زکه می خواهی جایی که خدا باشد

ندارد چون دل خود رای من تاب نظر چندان چه بر شمشیر مردم کش نگاهی می‌زند خود را

ما در این عالم که خود کنج ملالی بیش نیست عالمی داریم در کنج ملال خویشتن سایه‌ی دولت همه ارزانی نودولتان من سری آسوده خواهم زیر بال خویشتن

من آن پیرم که شیران را به بازی برنمیگیرم تو آهووش چنان شوخی که با من میکنی بازی

دلم برای خودم تنگ می شود آری همیشه بی خبر از حال خویشتن بودم نشد جواب بگیرم سلام هایم را هر آنچه شیفته تر از پی شدن بودم

تو وطوبی و ما و قامت یار فکر هرکس به قدر همت اوست

تا دامن کفن نکشم زیر پای خاک باور مکن که دست زدامان بدارمت

شکست!!!!؟ نتم قطع شد ممنونم:redface:

تا کی می صبوح و شکر خواب بامداد هشیار گرد که گذشت اختیار عمر

دلم برای خودم تنگ می شود آری همیشه بی خبر از حال خویشتن بودم نشد جواب بگیرم سلام هایم را هر آنچه شیفته تر از پی شدن بودم

متن خبر که یک قلم بی‌تو سیاه شد جهان حاشیه رفتنم دگر نامه سیاه کردنست

دیروز، در میانه ی بازی، ز کودکان آن شاه شد که جامهی خلقان ببر نداشت

هم بانگ نوحه غلغله در شش جهت فکند هم گریه بر ملائک هفت آسمان فتاد

ماه عباد تست و من با لب روزه دار ازین قول و غزل نوشتنم بیم گناه کردنست

ای دل بشارت می دهم خوش روزگاری می رسد یا درد و غم طی می شود یا شهریاری می رسد

وصل من با تو همین بس که در آن کو شب تار کنم افغان و شناسی تو به آواز مرا

مگذار مرا به ناز اگر چند خوب آید ناز نازنین را منمای همه جفا گه مهر چیزی بگذار روز کین را

ای صبا سوختگان بر سر ره منتظرند گر از آن یار سفر کرده پیامی داری