نتایح جستجو

مادری دارم ... بهتر از برگ درخت ... وخدایی که در این نزدیکیست !!!

ما زنده به آنیم که آرام نگیریم موجیم که آسودگی ما عدم ماست

بله زینب خانوم ... متاسفانه خشونت یکی از ارکان اصلی پیشرفت علمه و منحصر به گذشته هم نمیشه ... همین طور که اکثر پیشرفت های بزرگ علمی بعد از جنگ های جهانی و به خاطر پیروزی و کشتن انسان ها بود ...

گمونم این کارو توی خیلی جاها انجام می دادند ... معروف ترینش هم همون " خنجر شامی " هست که شمشیر با خون برده های عرب سخت می شده !!!

slm,khosh'halam hastin

سلام بچه های سرامیک ... یه کتاب میخوام برای آشنایی کلی با سرامیک ... یه چیزی مثل علم مواد اما راجع به سرامیک

به خدا حافظی تلخ تو سوگند نشد که تو رفتی ودلم ثانیه ای بند نشد لب تو میوه ممنوع ولی لبهایم هر چه از طعم لب سرخ تو دل کند نشد با چراغی همه جا گشتم وگشتم در شهر هیچ کس هیچ کس اینجا به تو مانند نشد هر کسی در دل من جای خودش را دارد جانشین تو در این سینه خداوند نشد خواستند از تو بگویند شبی...

فواره وار، سربه هوايي و سربه زير چون تلخي شراب، دل آزار و دلپذير ماهی، تویی و آب، من و تُنگ، روزگار ... من در حصار تُنگ و تو در مشت من اسير پلک مرا برای تماشای خود ببند ای ردپای گمشدۀ باد در کویر ای مرگ می رسی به من اما چقدر زود ای عشق می رسم به تو اما چقدر دیر مرداب زندگي همه را غرق مي...

تو را کوچیدن از این خاک ،دل بر کندن از جان است تو را با برگ برگ این چمن ،پیوند پنهان است ...

ببخشید اشتباه شد اومدی خوش اومدی ....

.....!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

من متالم نکنم شما همون آشوبگرین که زینب خانوم میگه ؟؟؟

بفرما توووووووووووووووو !!!! دم در بده ...

راستی یادم رفت بگم : آخییییییییییییییییییش امتحانا تموم شد ... هرچند این ترم شدم رییس حزب مشروطیت !! ولی بی خیال ...

اینا همش از عواقب سراغ mut رو گرفتنه ...

توی امتحانا حس شعر آدم گل میکنه دیگه ...

دم شما گرم ، لطف دارین ...

مثل همیشه ... تنهای تنها ... قدم زنان ، آهسته آهسته ... نگاهم سایه ای را دید ، نیمی سیاه ، نیمی سپید ؛ چون بلور سینه تنگم ... دلم لرزید ... غمی کهنه به قلبم آرمید و بغض ... نفس در سینه می برّید ... چشم هایم سرد ، بارید ... بارید ... بارید ...

با اجازه که نه بی اجازتون قبلا بهشون گفته بودم اصفهانی هستین :redface::redface: باید ببخشید ...:w19::w19:

ابتهاج این شعر را با بیت زیر برای فروغ می فرسته ... "امشب به قصه ی دل من گوش می کنی فردا مرا چو قصه فراموش می کنی" و فروغ در جواب شعری براش می گه : چون سنگها صدای مرا گوش می کنی سنگی و ناشنیده فراموش می کنی رگبار نوبهاری و خواب دریچه را از ضربه های وسوسه مغشوش می کنی دست مرا که ساقه سبز...