خانه ام اتش گرفت اتشی جانسوز
هر طرف می سوزد این اتش
پرده ها و فرشها را تارشان با پود
من به هر سو می دوم گریان
در لهیب اتش پر دود
وز میان خندهایم تلخ..............
خانه ام اتش گرفت اتشی جانسوز ..............
کلی زور زدم یه چیزی بنویسم در این مورد که شاید یه خورده دلم خنک شه، یه دادی، یه فریادی، اما بی فایده بود
بعضی حرفا رو نمیشه به هیچ زبانی گفت، نمیشه با هیچ قلمی نوشت، اینجاست که فقط باید سکوت کنی......
وفقط حسرت بخوری...........
برای مصیبت امام حسین (ع) و اهل بیتش (س) به خاطر آن همه زجرهای روحی و جسمی و ضربات شمشیرها نباید گریست، بلکه باید به خاطر مظلومیت و دروغ پردازیهایی گریست که مقام حضرت اباعبدالله الحسین (ع) را متنزل میکند.
استاد مطهری