نتایح جستجو

یاسمنی چند که بیدی کنند دعوی هندو به سپیدی کنند نظامی

ماهی ننهد آب ذخیره هرگز چون بی‌دریا هیچ نخواهد بودن

حکایت مردی که نه می گفت/ سیاوش کسرائی بود در کشور افسانه کسی شهره در نه گفتن نام می خواهی ؟ نه کام می جویی ؟ نه تو نمی هواهی یک تاج طلا بر سر ؟ نه تو نمی خواهی از سیم قبا در بر ؟ نه مذهب ما را می دانی ؟ نه خط ما می خوانی ایا ؟ نه نه ‚به هر بانگ که بر پا می شد نه ‚به هر سر که فرو می آمد نه ‚به...

تحسین برانگیزه

تحسین براگیز بود مرسی

دو شبح دو شبح ریشه در خک ریشه در آب ریشه در فریاد *** شب از ارواح سکوت سرشار است . و دست هائی که ارواح را می رانند و دست هائی که ارواح را به دور، به دور دست، می تارانند . *** - دو شبح در ظلمات تا مرزهای خستگی رقصیده اند . - ما رقصیده ایم . ما تا مرزهای...

بر سرمای درون/شاملو همه لرزش دست و دلم از آن بود که که عشق پناهی گردد، پروازی نه گریز گاهی گردد. ای عشق ای عشق چهره آبیت پیدا نیست *** و خنکای مرحمی بر شعله زخمی نه شور شعله بر سرمای درون ای عشق ای عشق چهره سرخت پیدا نیست. *** غبار تیره...

مرگ ‚ من را/شاملو اینک موج سنگین گذرزمان است که در من می گذرد اینک موج سنگین زمان است که چون جوبار آهن در من می گذرد اینک موج سنگین زمان است که چو نان دریائی از پولاد و سنگ در من می گذرد *** در گذر گاه نسیم سرودی دیگرگونه آغاز کرده ام در گذرگاه باران سرودی...

در گذر گاه نسیم سرودی دیگرگونه آغاز کرده ام در گذرگاه باران سرودی دیگرگونه آغاز کرده ام در گذر گاه سایه سرودی دیگرگونه آغاز کرده ام

اینک موج سنگین گذرزمان است که در من می گذرد اینک موج سنگین زمان است که چون جوبار آهن در من می گذرد اینک موج سنگین زمان است که چو نان دریائی از پولاد و سنگ در من می گذر

چه بگویم ؟ غصه نانم امان ببریده است و تو تکرار کنان آه از عشق هم آخر سخنی باید گفت چه بگویم از عشق ؟ من که صد ر به ادب بگشودم و دو صد پند پدر وار مرا به سوی بیکاری سوقم داد به سوی بیعاری چه بگویم با عشق ؟ یک شماره تلفن که حروفش همه در دفتر من ساییده...

کرانه عظیم دوست داشتن همچو دانه های آفتاب صبح کز بلند جای کوه پخش می شود به وی جنگل بزرگ و تمام مرغهای جنگل بزرگ را در هوای دانه ها ز لانه ها می کشد برون نگاه تو مرا ز مرغهای راز می کند تهی همچو گربه ای پناه آوریده گرد من می خزی و چون پلنگ...

یاد دوست/سیاوش کسرائی یادش به خیر دلبر روشن ضمیر ما دلدار ما دلاور ما دلپذیر ما یاری که در کشکش گردابهای غم او بود و دست بسته او دستگیر ما یادش دوید دردلم و چون نسیم خیس بگذشت و تازه کرد سراسر کویر ما ما را هوای اوست در این برگ ریز مهر پر می کشد ز سینه دل...

شبنم و آه ای گلهای فراموشی باغ مرگ از باغچه خلوت ما می گذرد داس به دست و گلی چون لبخند می برد از بر ما سبب این بود آری راه را گر گره افتاده به پای باد را گر نفس خوشبو در سینه شکست آب را اشک اگر آمد در چشم زلال گل یخ را پرها ریخت اگر در تک روزی...

در بحر کرم حرص و حسد پیمودن وین آب خوشی ز همدگر بربودن

تو خوبی ؟ چی کار می کنی ؟

مرسی!!!!!!خواهش خیلی وقت بود که ازت خبری نبود!!!!!:cry: نگرانت شدیم!:gol::gol:

خوابم نمی برد گوشم فرودگاه صداهای بی صداست باور نمی کنی اما من پچ پچ غمین تصاویر عشق را محبوس و چارمیخ به دیوار سال ها پیوسته باز می شنوم در درون شب من رویش گیاه و رشد نهالان پرواز ابرها تولد باران تخمیرهای سکت و جادویی زمین من نبض خلق را از راه گوش می شنوم آری همواره من تنفس دریای زنده...

اره.......................