خوب تو فکر کن همین جوری باشه همه مثه هم داشته باشیم بعد هر کی اندازه تلاشش جمع کنه بعد از ی مدت یکی کم تر داره یکی بیشتر(که بر اساس تلاشش بوده )حالا نسل بعدی دوباره به همون مشکل اول بر میخوره دوباره یه خانواده بیشتر یکی کمتر بازم همین مشکل پیش میاد
کلا دنیا جای عادلانه ای نیست که عدالت کامل توش باشه از اول دنیا بررسی کنی همیشه بی عدالتی بوده و در ایندم وجود داره یه جورایی طبیعی شده اگه همه اندازه هم داشتن مسخره میشد همه اندازه هم پول داشتن همه پارتی داشتن همه خوشگل بودن و...... فکر کن مسخره نمیشد
تو داری ادما رو فقط از نظر مالی با هم مقایسه میکنی تمام زندگیشونو باهم مقایسه نمیکنی مثلا طرف یه خانواده ی خوب داره اون یکی نداره هیچکس همه چیز رو باهم نداره
درک میکنم چی میگی ولی اونی که واسه چیزایی که داره تلاش میکنه کاره با ارزش تری کرده تا کسی که از تلاش پدرش و امکاناتی که اون اماده کرده فقط استفاده میکنه سختی هاست توی زندگی که باعث رشد و بلوغ میشن توی اسایش شخصیت ادم شکل نمیگیره اینجوری نگاه کنی راحت تر کنار میای با این موضوع
خیلیا بودن که ترک تحصیل نکردن تو شرایط سخت,,,,وضع خیلی ها که درس نخوندن با دیپلم شروع به کار کردن الان بهتره از بچه های درس خوندست به خود طرف بستگی داره
همه چیز به خود ادم بستگی داره برعکس چیزی ام که میگی زیاد اتفاق افتاده و به نظرم اگه کسی تو یه خانواده معمولی یا سطح پایین به ی جایی برسه خیلی ارزشش بیشتره تا همه چیز اماده باشه طرف موفق بشه هنر نکرده