نتایح جستجو

تو شاهکار خالقی.... تحقیر را باور نکن.... بر روی بوم زندگی هر چیز می خواهی بکش....... زیبا و زشتش پای توست...... تقدیر را باور نکن..... تصویر اگر زیبا نبود....... نقاش خوبی نیستی . . . . از نو دوباره رسم کن....... تصویر را باور نکن.... خالق تو را شاد آفرید..... آزاد آزاد...

روبرويم . . . " دو فنجان قهوه " سرنوشت مرا پيش بينی تلخی است . . .

فاصله خواهم گرفت از ادم های دو رو دیگر خودم را گول نمیزنم قلبم ملامتم میکند آسمان خاطرم سرشار از ابرهای سرگردان است . سپیدی ها غبار گرفته اند در سکوتی وسیــــــــــع به لحظه های غم گرفته می نگرم و لبخند می زنم به نسیم که او هم دلش گرفته است !

همیشه می گفتی : ما به "درد" هم نمیخوریم... اما... هیچ وقت نفهمیدی که من تو را برای "درد هایم" نمی خواستم...!

بی تو ... در خلاء رها شده ام مثل انگشتانم در سوراخ های جیب ببین! چگونه نبودنت فقر و بی پناهی را رقم می زند از سرما می لرزم در هوای تابستان.

می‌دانم... حالا سالهاست که دیگر هیچ نامه‌ای به مقصد نمی‌رسد حالا همه می‌دانند که همه‌ی ما یک‌طوری غریب یک طوری ساده و دور وابسته‌ی دیرسالِ بوسه و لبخند و علاقه‌ایم. آن روز همان روز که آفتاب بالا آمده بود دفتر مشق ما هنوز خوابِ عصر جمعه را می‌دید. ما از اولِ کتاب و کبوتر تا ترانه‌ی دلنشین پریا...

در امتداد نگاه تو ... لحظه های انتظار شکسته می شود و بغض تنهایی من مغلوب وجود تو می شود ....

من امشب تا سحر بيدار مي مانم دلم درياي طوفانيست نگاهم مي شكافد آسمانها را و چشمم باز بارانیست! به زير شاخه ي تنها درخت خود لباس سبز مي پوشم و با يادت سرودي تلخ مي خوانم و چاي تلخ مي نوشم من امشب مشت مي كوبم به ديواري كه دلگير است خودم هم خوب مي دانم براي آرزو دير است!

مقابل دریا كه می رسم فقط برای چشمهایت دعا می كنم اما تو هرگز مستجاب نمی شوی ...ببار ببار كه باز باورت كنم ببار در همین كوچه پس كوچه های بارانی ببار در همین كوچه مهتاب راستی قرارمان "همان ساعت "نمی دانم ساعت لجوجی كه هیچ عقربه ای روی شانه هایش به خواب نمی...

مثل آن است که شاهرگ احساسم را زده باشی … بند نمی آید.. دوست داشتن ات ...

قهوه ات را نصفه خوردی تا سرنوشت من در انتهای فنجان ناتمام بماند... ...

منو نسپار به فصل رفته ي عشق نذار کم شم من از آينده ي تو به من فرصت بده گم شم دوباره توی آغوش بخشاینده تو

چشم هایم فاصله های خالی مشت هایم پر از تنهائی ست پروندۀ مختومه ای ست دلم که در ردیف عشق بایگانی ست

دیگر هیچ زمینی را به امید مترسکــــــــــــ زیر کشت نخواهم برد زیرا خود با چشمهای خویش دیده ام که یک آسمان کلاغ... زیر چتر مترسک... رقص باران را به ریشخند نشسته اند...

درستش " تقصیر" است؛ حال تو هی بگو " تقدیر" تا شاید آرام شوی ...

فیزیک بعدترها ثابت میکند,در روزهای بارانی جای خالی آدمهابزرگتر میشود . . .

در موازاتــــ هم ایستــــاده ایم و مــــن از هندســـــه می تـــرسم ... !

گـــــاهی پــــــــروانه ها هم اشتباه عاشـــــــق میشوند بجای شـــــــــــــــــــمع گرد چراغهای بی احساس خیابان میمیرند ...! __________________

اگر خیلی مهربان شود ، ورق می زند. ولی اغلب، آدم را مچاله می کند، روزگار........!

اتـــاق تنهــایـــی مـــن " پــا بــه مــاه " اتفـــاق تـــازه ایـست - گــمانـــــــم – " یـــکــی نـــبـود " قصــه هـــای مــــن در راه اسـت !!!