دوستت دارم را من دلآویزترین شعر جهان یافته ام
دامنی پر کن از این گل
که دهی هدیه به خلق
که بری خانه دشمن
که نشانی بر دوست
راز خوشبختی هر کس
به پراکندن اوست
فریدون مشیری
دوستت دارم را من دلاویزترین شعر جهان یافته ام
دامنی پرکن از این گل
که دهی هدیه به خلق
که بری خانه دشمن
که نشانی بر دوست
راز خوشبختی هر کس
به پراکندن اوست
فریدون مشیری
دوستت دارم را من دلآویزترین شعر جهان یافته ام
دامنی پر کن از این گل
که دهی هدیه به خلق
که بری خانه دشمن
که نشانی بر دوست
راز خوشبختی هر کس
به پراکندن اوست
فریدون مشیری
دوستت دارم را من دلآویزترین شعر جهان یافته ام
دامنی پر کن از این گل
که دهی هدیه به خلق
که بری خانه دشمن
که نشانی بر دوست
راز خوشبختی هر کس
به پراکندن اوست
فریدون مشیری
خدایا! در برابر آنچه انسان ماندن را به تباهی میکشد
مرا با "نداشتن" و "نخواستن" رویین تن کن!
همه بدبختی های انسان بابت همین دو چیز است:
چون "داشتن" انسان را محافظه کار و ترسو می کند!
و "خواستن" آدم را بزدل و چاپلوس!
خدایا! رحمتی کن تا در لحظه مرگ بر بیهودگی لحظه ای که به نام زندگی تلف کرده ام...