با دیدن این عکس ها نا خودآگاه یاد این شعر افتادم :
از همان روزی که دست حضرت قابیل
گشت آلوده به خون حضرت هابیل
از همان روزی که زهر تلخ دشمنی در خونشان جوشید
آدمیت مرده بود٬ گرچه آدم زنده بود!
از همان روزی که یوسف را برادرها به چاه انداختند
از همان روزی که با شلاق و خون دیوار چین را ساختند
آدمیت...