نتایح جستجو

اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم

اللهم صل علی محمد و ال محمد و عجل فرجهم

اللهم صل علی محمد و ال محمد و عجل فرجهم

أَمَّنْ يُجِيبُ الْمُضْطَرَّ إِذا دَعاهُ وَ يَكْشِفُ السُّوءَ

مرسی دوست عزیز:gol: من هم با نظر دوستمون موافقم که میگن همه مردا اینجوری نیستن. اینجور مردی رو که توصیف کردی ،که فقط به فکر کار کردنه و به فکر فراهم کردن اسایش خانوادشه لایق زندگی کردنه.لایق بهترین هاست. و اگه اهل کارو زندگی باشه هیچ زنی الکی بهانه نمیگیره ولی الان تو جامعه ما نمیگم همه ولی هستن...

اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم

اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم

أَمَّنْ يُجِيبُ الْمُضْطَرَّ إِذا دَعاهُ وَ يَكْشِفُ السُّوءَ

أَمَّنْ يُجِيبُ الْمُضْطَرَّ إِذا دَعاهُ وَ يَكْشِفُ السُّوءَ

اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم

:biggrin::biggrin::biggrin: خیلی باحال بود مخصوصا درس خوندن پسرا!

مال من نبود سهم من نبود اما... از جنس خودم بود...از جنس دلم! دوستش داشتم دوستم داشت اما... تقدیرمون یکی نبود! نفس زندگی ام بود بهم دل بسته بود اما ... سهم هم نبودیم... لعنت به این دنیا که هیچ وقت سهم کسی که دوستش داری نیستی!

احساسمو گم کردم حتی حوصله ندارم دستی به قلم بگیرم و از این دل آشفته بگم زندگی ام همش شده تکرارو تکرارو تکرار... خسته ام...!

عجیب سوداییست عشق و عجب دردی سینه را می شکافد و غم های سال های دور جدایی را بازگو می کند. عشقی که بی مهابا دست در آغوش زندگی می کند. و ناگهان رهایت می کند. حتی بی خداحافظی. که بمانی با دردهای نگفته ات. که بمانی با رویاهای عاشقانه ات. که بمانی در حسرت تنهایی هایت با او. و ندانی که کیستی. اما...

چه ساده‌ایم، چه ساده! لبخند آمرانه‌ای کافی‌ست تا هرجا و هرکجا سفره یکرنگ دل را حراج کنیم، حراج‌...! دیدی!؟ دیدی چه ساده از شب و ستاره سخن گفتیم؟! دیدی که چراغ معرکه تا صبح نپایید! حالا دیده بیار و دریا ببار...!

آرامگاه واژه ی پوچی است وقتی که رفتگان در تنگنای خاک هم آسوده نیستند و من میگویم که زندگی واژه ی پوچی است وقتی که یک لحظه هم انسان در خودش هم آسوده نیست وقتی که میفهمند کاری بهشان نداری تازه میایند سراغت کلاه سرت میگذارند میفروشندت از همه بدتر اینکه عاشقت میکنند بدون اینکه خودشان بشوند ودلت را...

در آستانه فصلی سرد در محفل عزای آینه ها و اجتماع سوگوار تجربه های پریده رنگ و این غروب بارور شده از دانش سکوت چگونه می شود به آن کسی که می رود این سان صبور، سنگین، سرگردان فرمان ایست داد .. .

همه هستی من آیه تاریکیست که ترا در خود تکرار کنان به سحرگاه شکفتن ها و رستن های ابدی خواهد برد من در این آیه ترا آه کشیدم آه من در این آیه ترا به درخت و آب و آتش پیوند زدم زندگی شاید یک خیابان درازست که هر روز زنی با زنبیلی از آن می گذرد زندگی شاید ریسمانیست که مردی با آن خود را از شاخه...

هی فلانی زندگی شاید همین باشد ؟ یک فریب ساده و کوچک . آن هم از دست عزیزی که تو دنیا را جز برای او و جز با او نمی خواهی . من گمانم زندگی باید همین باشد …

این روزها که می گذرد هر روز احساس می کنم که کسی در باد فریاد می زند ، احساس می کنم که مرا از عمق جاده های مه آلود یک آشنای دور صدا می زند ..