مولای کم من قبیح سترته ، ... و کم من ثناء جمیل لست اهلا له نشرته ....
نمی دونم چرا از رفتن آبرو خودم نزد دوست، همسایه ، .... و مردم می ترسم ولی از خدا نه ....
چرا سعی می کنم توی جمع کاری نکنم که که دیگران من به چشم یک ادم ...
ولی در خلوت و تنهایی از ارتکاب به عمل قبیح و گناه خودداری نمیکنم ...