و در شعر شفیعی کدکنی چه زیبا به تصویر کشیده شده معماری مسجدی که گویی هر جزئش وهر خشتش برای اویاد آور عظمتی وصف نا شدنی ست واو را به سفری در لابلای تاریخ دعوت می کند,کیمیا کاری که معمار است.
تا کجا می برد این نقش به دیوار مرا
تا بدانجا که فرو ماند چشم از دیدن و لب نیز زگفتار مرا
لاجورد افق...