نتایح جستجو

کانسپت ایده اولیه کار...که متاسفانه همون طور که نیوشا جان گفت بعضیا به غلط ازش استفاده میکنن به طور مثال طرف معتقده که از مار یا عقرب ایده گرفته ...اما حتی به تاسبات اندام...حرکت و حتی شکل اون حیوون توجه نکرده و کانسپت یه کافی شاپ حتما یه فنجون یا یه قوری نیست شاید حتی از درختی که توی سایت...

شاید همه فهمیدن دو روز دنیا ارزش غصه خوردنو نداره:smile:

نور راپیمودیم دشت طلا را در نوشتیم افسانه را چیدیم و پلاسیده فکندیم کنار شن زار..آفتابی سایه بار.ما رانواخت.درنگی کردیم شب خوش:gol:

اینقدر خودتونو با این امتیازا درگیر نکنین شماهم شعر خوب ننویس تا امتیاز ندم:gol::D من نمازم را پی تکبیره الاحرام علف می خوان پی قدقامت موج

نه هیچ چیز مرا از هجوم خالی اطراف نمیرهاند و فکر کنم که این ترانه موزون حزن تا به ابد شنیده خواهد شد

عالی بود من مسلمانم قبله ام یک گل سرخ جانمازم چشمه.مهرم نور

مثل این تبلیغهای جدیده چند روز دیگه توجه توجه:biggrin: حتما یادش رفته:que:

لبها می لرزند شب می تپد جنگل نفس می کشد پروای چه داری مرا در شب بازوانت سفر بده چرا زرناز...؟:D

شهرها را دیدم دشت ها را کوه ها را دیدم آب را دیدم خاک را دیدم نور و ظلمت را دیدم

سلام منم هردوی این مشکلات دارم یعنی قابل حل شدن نیست...

ممنون دومان عزیز توضیحاتت جامع و کامل بودم:gol:

مسافر از اتوبوس پیاده شد چه آسمان تمیزی و امتداد خیابان غربت او را برد

هر چه دشنام از لبها خواهم برچید هر چه دیوار از جا خواهم برکند رهزنان را خواهم گفت:کاروانی آمد بارش همه لبخند

دو قدم مانده به گل پای فواره جاوید اساطیر زمی می مانی و تو را ترسی شفاف فرا می گیرد

سلام دومان جان شرمنده من خیلی عقبم...به خاطر همین سوالام هنوز راجع به خطه 1.طرز قرار گرفتن کاغذ روی میز چطور باید باشه...حتما باید روبرومون باشه یا کج هم میتونه باشه؟ 2.در مورد خط عمود بلند که گفتی از آرنج ترسم میشه..آرنج باید روی میز باشه یا میشه بلندش کرد؟ 3.در مورد خط عمودی بلند من اول خطم...

مرسی مدیر جون مشغله کاریه دیگه:gol::D

سلام فلق جان شرمنده ولی کاش سوال بچه هارو جواب می دادی منم واسم سوال اگه مثلا مادر من از بدی های خواهرم ..برادرم ...یش من صحبت کنه این غیبته؟؟؟؟

آب را دیدم خاک را دیدم نور و ظلمت را دیدم وگیاهان را در نور و گیاهان را در ظلمت دیدم

اگه کودک درونمونو فراموش کنیم ...دنیایی داریم با مجسمه های متحرک این کودک درونمونه که اجازه میده گاهی از خودمون کمی دور شیم از نکن...نرو...نبین...نخور....نزن بهتره باهاش دوست بشیم ...و گاهی با اون به تمام مشکلات از ته دل بخندیم...

نازنینا ما به ناز تو جوانی داده ایم دیگر اکنون با جوانان ناز کن با ما چرا ..... ای بابا شماهم ... از دیو و دد ملولم و انسانم آرزوست:gol: