نتایح جستجو

خداوندا پريشانم چه مى خواهى تو از جانم مرابى آنكه خود خواهم اسير زندگى كردى خداوندا تو مسئولى تو مى دانى كه انسان بودنو ماندن دراين دنيا چه دشوار است چه رنجى مي كشد آنكس كه انسان است و از احساس سرشار است

قفسم را مشکن تو مکن آزادم ، گر رهایم سازی به خدا خواهم مرد ، من به زنجیر تو عادت کردم . بارها در پی این فکر که در قلب توام ، با تو احساس سعادت کردم به خدا خوشبختم تو محبت کن و بگذار تا عمری هست من بمانم چو اسیری به حریم قفست

زندگی شوق رسیدن به همان فردایست که نخواهد آمد تو نه در دیروزی و نه در فردایی ظرف امروز پر از بودن توست زندگی را دریاب ...

سلام.. صبح به خیر مرسی.

مرسی:gol:.. راستش نمیدونم ! منبعش حرفی از شاعر نزده بود..

معلوم نیست بچه ها کی بتونن ادامش رو پیدا کنن و بنویسن. بیا نقدا اینو برات میذارم.. طعمه از نگاه تو بر می دارند این سمت های در آهویت وقتی به گرگ آلوده اند درمسیر چشم ها از اندام تو بر می دارند از تو اما جز خیالی گرسنه در آرواره ها نمی ماند حالا که در فکرها می دوی و رنگ از اندام روح بر می...

دوباره سلام.. متاسفانه منبعی که این شعر رو توش پیدا کردم از شاعرش چیزی ننوشته بود..

در کوچه ها بوی سوختگی بیداد میکند با من بگو روح کدام شاعر آتش گرفته است؟

سلام کدومشون؟

بغض تازه بغض تازه در من ترانه های قشنگی نشسته اند انگار از نشستن ِ بیهوده خسته اند انگا ر سالهای زیادی ست بی جهت امید خود به این دل ِ دیوانه بسته اند ازشور و مستی ِ پدران ِ گذ شته مان حالا به من رسیده و در من نشسته اند ... من باز گیج می شوم از موج واژه ها این بغضهای تازه که در من...

نام عشق نام عشق من را به غیر عشق به نامی صدا نکن غم را دوباره وارد این ماجرا نکن بیهوده پشت پا به غزلهای من نزن با خاطرات خوب من اینگونه تا نکن موهات را ببند دلم را تکان نده در من دوباره فتنه و بلوا به پا نکن من در کنار توست اگر چشم وا کنی خود را اسیر پیچ و خم جاده ها نکن بگذار شهر سرخوش...

سلام آقا محسن.. مرسی به خوبی شما... آفتون رو ندیده بودم... باید بخشید. خدمت از ماست

این عشق ماندنی این شعر بودنی این لحظه های با تو نشستنی سرودنی نیست این لحظه های ناب در لحظه های بی خودی و مستی شعر بلند حافظ از تو شنیدنی است.

پرنده بودن و باران ، پرنده بودن و باد پرنده بودن و تقدیر هر چه باداباد سکوت درخور این لحظه های روشن نیست بخوان بلند بر این قله های بی فرهاد اگرچه با عطش سوختن زمین گیرم مرا به باد غزل های خویش خواهی داد تو با سرودن از آغوش صبح می بری ام به رقص دستهءگنجشک در مزارع باد ومن دوباره همان دوره...

او را به‌جرم كندن يك سيب كشتند بي‌آن‌كه جرمش را كُنَد تكذيب كشتند اول به‌ضرب تركه او را پند دادند بعداً به‌قصد اندكي تأديب كشتند آنان بدون سيب‌ها آسيب بودند او را فقط از ترس اين آسيب كشتند قانون منع سيب را تصويب كردند تصويب كردند و پس‌از تصويب كشتند آمد بگويد: من! ولي فرصت ندادند آرام...

دلم گرفته عزيزم كمي سه تار بزن تمام غربت آيينه را هوار بزن و حرف هاي دلت را كه مثل من تنهاست بخوان و در غزلت شاعرانه جار بزن دوباره ،چتر خودش را خزان گشوده به باغ سري به وسعت تنهايي بهار بزن اگر كه لهجه ي باران هنوز يادت هست به روي پنجره طرحي به يادگار بزن پر از ترنم باران شده نگاهت ،پس...

و آب بود و ... پيش از آفتاب و آب بود كه آدمي نبود،يا كه بود و خواب و بود فرشته هم نبود ،يا كه بود و پر نداشت و نام دوست ،حرف اول كتاب بود شراب بود و نور بود و بارش شهود و تاك خود نبود و ... نشئه ي شراب بود و سيب سرخ بود و زعفران ،زمين رسيد كه بهترين مكان و حسن انتخاب بود و گل چه...

سلام..بابت توجه تون ممنونم..(من که اسمم هم دخترونست که..!) بابت غزلهای زیباتون بهتون تبریگ میگم . نه این شعر هایی که اینجا میذارم هیچ کدوم مال خودم نیستن . این غزل زیبا هم سروده سرکار خانم آمنه دولت آباديه... که من قفط افتخار به نمایش گذاشتنش رو پیدا کردم. شاد باشید.

مانند قاب عكس تو ،ديواري ام هنوز در انتظار گفتن يك آري ام هنوز بردار قلب تنگ مرا ! ضربه اي بزن ! اي دست هاي سر زده ! گيتاري ام هنوز پيدا اگر نمي كني ام ،شك نكن ،كه من در گير و دار اصل پديداري ام هنوز مي پيچم اين چنين به خودم ،تا يقين كني در گردباد مست جنون ،جاري ام هنوز با تكه تكه...

پرندگان پشت بام را دوست دارم دانه هايي را كه هر روز برايشان مي ريزم در ميان آنها يك پرنده ي بي معرفت هست كه مي دانم روزي به آسمان خواهد رفت و بر نمي گردد من او را بيشتر دوست دارم