نتایح جستجو

همت اگر پای به میدان نهد / گوی فلک در خم چوگان نهد

دوست نشسته در نظر، من به کجا نظر برم؟/ دوست گرفته شهر دل، من به کجا سفر برم؟ این غزلم جواب ان باده که داشت پیش من / گفت بخور نمی خوری پیش کسی دگر برم

مردم اندر حسرت فهم درست / انچه می گویم به قدر فهم توست

تو به من گفتی از این عشق حذر کن لحظه ای چند بر این اب نظر کن اب ایینه ی عشق گذران است تو که امروز نگاهت به نگاهی نگران است باش فردا که دلت با دگران است تا فراموش کنی چندی از این شهر سفر کن

درد عشقی کشیده ام که مپرس / زهر هجری چشیده ام که مپرس

عاقبت دست بدان سرو بلندش برسد / هر که را در طلبت همت او قاصر نیست

مرد را دردی اگر باشد خوش است / درد بی دردی علاجش اتش است

من نه انم که زبونی کشم از چرخ فلک / چرخ بر هم زنم ار غیر مرادم چرخد

دوش در حلقه ی ما قصه ی گیسوی تو بود / تا دل شب سخن از سلسله ی موی تو بود دل که از ناوک مژگان تو در خون می گشت / باز مشتاق کمانخانه ی ابروی تو بود

ترسم کزین چمن نبری استین گل / کز گلشنش تحمل خاری نمی کنی

میازار موری که دانه کش است / که جان دارد و جان شیرین خوش است

زخم پذیر و پیش رو چون سپر شجاعتی / گوش به غیر زه مده تا چو کمان خمانمت

در عشق تو هر حیله که کردم هیچ است / هر خون جگر که بی تو خوردم هیچ است

من ذره و خورشید لقایی تو مرا / بیمار غمم عین دوایی تو مرا بی بال و پر اندر پی تو می پرم / من که شده ام چو کهربایی تو مرا

دریاب ... و حتی یک نفس به حال خود رهایمان نکن یار بی منت ، خدا...

هر که در این بزم مقرب تر است / جام بلا بیشترش می دهند

دلتنگم و دیدار تو درمان من است / بی رنگ رخت زمانه زندان من است

مرغ باغ ملکوتم نی ام از عالم خاک / چند روزی قفسی ساخته اند از بدنم