بگذار بگویم :
آخر فهمیدم چه ربطی بهم داریم !
که پشت این همه فاصله تا این حد به من نزدیکی ..
” تو ادامه ی وجود منی “
دل من با تو آرام گرفت 
این نوشته های گاه و بی گاه
قلب من است برای تشکر از تو 
که تمام کج خلقی هایم را تحمل کردی 
صبورانه همه ی بهانه گیری هایم را هضم کردی 
و آخر هم با همان زنگ صدای همیشگی …
تسکینم دادی 
من نمی دانم چه شد یا از کجا پیدا شدی !
فقط خوب کردی ادامه ی وجود من شدی 
 . . . خوب کردی !
