چه آسان تماشاگر سبقت ثانیه‌هاییم؛
و به عبورشان می‌خندیم!
چه آسان لحظه‌ها را به کام هم تلخ می‌کنیم ؛
و چه ارزان می‌فروشیم لذت با هم بودن را!
چه زود دیر میشود
و نمی‌دانیم که؛ فردا می‌آید
شاید ما نباشیم....
سلام یادمان باشد...........
بخشش را "بخش کنیم".
محبت را "پخش کنیم" .
غضب "پریشانی" است.
نهایتش "پشیمانی" است .
شکیبایی؛بر هر "دعوایی"، "دواست".
هر چه "بضاعتمان" کمتراست؛
"قضاوتمان" بیشتر است.
با "خویشتنداری" ؛
"خویشاوند داری" کنيم.
به "خشم" ؛"چشم" نگوییم .
سوء تفاهم، "تیر خطایی"است؛
که از "گمان" رها می شود.
انسان "خوشرو" ؛
گل "خوشبو" است.
"دوست داشتن" را
"دوست بدارییم".
از" تنفر " ؛"متنفر"باشیم.
به "مهربانی" ؛ "مهر" بورزیم.
با "آشتی"؛ "آشتی" کنیم.
و از "جدایی"؛"جدا "باشیم.
و به عبورشان می‌خندیم!
چه آسان لحظه‌ها را به کام هم تلخ می‌کنیم ؛
و چه ارزان می‌فروشیم لذت با هم بودن را!
چه زود دیر میشود
و نمی‌دانیم که؛ فردا می‌آید
شاید ما نباشیم....
سلام یادمان باشد...........
بخشش را "بخش کنیم".
محبت را "پخش کنیم" .
غضب "پریشانی" است.
نهایتش "پشیمانی" است .
شکیبایی؛بر هر "دعوایی"، "دواست".
هر چه "بضاعتمان" کمتراست؛
"قضاوتمان" بیشتر است.
با "خویشتنداری" ؛
"خویشاوند داری" کنيم.
به "خشم" ؛"چشم" نگوییم .
سوء تفاهم، "تیر خطایی"است؛
که از "گمان" رها می شود.
انسان "خوشرو" ؛
گل "خوشبو" است.
"دوست داشتن" را
"دوست بدارییم".
از" تنفر " ؛"متنفر"باشیم.
به "مهربانی" ؛ "مهر" بورزیم.
با "آشتی"؛ "آشتی" کنیم.
و از "جدایی"؛"جدا "باشیم.
