آدم ها می آیند..
خودشان را نشان می دهند...
وقتی که برایت مهم نیست...
اصرار می کنند!
اصرار برای اثبات وجودشان،
برای اثبات بودنشان...
وماندنشان!
اصرار می کنندکه تو نیز باشی همراهشان..
همان آدم ها،
وقتی که پذیرفتی بودنشان را،
ماندنشان را...
وقتی که باورشان کردی..
می روند!
به بهانه های پوچ!
به سادگی!
می روند...
می روند..
و تو می مانی و باوری که...!
برای من
دوست داشتن
آخرین دلیل دانایی است
اما هوا همیشه آفتابی نیست
عشق همیشه علامت رستگاری نیست
و من گاهی اوقات مجبورم
به آرامش عمیق سنگ حسادت کنم
چقدر خیالش آسوده است
چقدر تحمل سکوتش طولانی ست
چقدر ...