هیچ آگاه شدنی بدونِ درد نیست...
کارل گوستاو یونگ
-
هیچ آگاه شدنی بدونِ درد نیست...
کارل گوستاو یونگ
سازِ زندگیِ مرا خنده های تو کوک می کند،
کمی برایم بخند...
smart student
[IMG]
چشمانم را می بندم،
رویاهای گرمم را جان می بخشم...
آرام می شوم،
با پاکی احساسِ نور در پشت پلک بسته ی چشمانم...
smart student
عمری است متکلمم،
دلم کمی مخاطب شدن می خواهد...
smart student
بدون لالایی می خوابم
کمتر لبخند می زنم
سنگین تر گام برمی دارم
بیش تر سکوت می کنم...
می ترسم،
گمانم کودک درونم پیر می شود...
smart student
کاش دویدنت به سویِ من بود،
نه گذر از من!
تکلیف مشخص می شد...
آنگاه می دیدی زودتر از تو
منِ مقصد به تو می رسیدم...
اما با رفتنت،
نمی دانم چه باید کرد؟...
smart student
با چه کسی به رقابت برخاستی،
که اینچنین می دوی؟
آرام هم که می رفتی این دل از تپش می ایستاد...
هیچ شُکی به حرکتش وانمی دارد!
جز تو که نماندی!...
smart student
گاهی حسودی می کنم به توی مخاطبم،
که در نوشته هایم جان می گیری...!
هر بار"من "می نویسم ،
و در هر تپش تو را می خوانم...
smart student
خودت را جای آفتاب بگذار
صورت آفتابگردان را ببین
شاد باش و بخند،
حتی اگر تمام دنیا هم وارونه شد!
به وارونگی اش بخند...
[IMG]
آری
کودکانه قید غصه های بزرگ را باید زد...
smart student
آدمی اگر فقط بخواهد خوشبخت باشد به زودی موفق میگردد
ولی او می خواهد خوشبخت تر از دیگران باشد و این مشکل است
زیرا او دیگران را خوشبخت تر از آنچه هستند تصور میکند.
(مونتسکیو)
یک نفر دلش شکسته بود
توی ایستگاه استجابت دعا
منتظر نشسته بود...
Click here to view the original image of 828x432px.
در من کودکی هست
ایستاده بر بامِ خانه
با دست‌هایِ باز
با میل وحشیانه به پرواز
در من کودکی هست
نشسته بر لب حوضی قدیمی
زیرِ پلک‌هایش موجی از
ماهی و دریا و ساحلی حقیقی
در من یک کودک جسور
از تهِ تاریکی خیز بر می‌دارد
در آغوش می‌گیرد
کسی را که از تنهایی ترس دارد
کسی را که اندوهِ چشم‌هایش را
هیچ کس دیگر ندارد
کودکی که هر شب وقتِ خواب می‌پرسد
گنبدِ به این کبودی
چرا من بودم و تو نبودی
باد و باران دیگرحرفی بامن نمی زنند
وگرنه حتما شعری داشتم
که نم نمک درباد بخوانم
پاییز مرا به بادفراموشی سپرده ست
وگرنه آوازی داشتم
به باد بدهم
کوچه های مهر
دیگر مرابه چشم کودک دبستانی نمی بینند
وگرنه حتما بهانه ای می یافتم
تا مثل باد
در کوچه ها بدوم...
مادربزرگ
پای زنانگی ام
در کدام افسانه ات سُر خورد؟!
لا به لای انگشتهای دیو جا ماندم
بی چراغ جادو…
برگرد
قصه از اول بگو
کودک آرزوهایم
عصا گم کرده است
سلام داداش
چ مقطعی از پلیمری؟
کجایی؟
نیستی و من سطر به سطر نوشته هایم را به باد می دهم
در صفحه های این دنیای مجازی
بی آنکه بدانی در گوشه ای از این مسطحِ گرد
به هوای آمدنت می نوشتمشان...
باشد که این باد بُرده ها به گوشَت برسند
تو که نمیایی...
و
باز مثل همیشه خوب ترین خوبِ دیروز و امروز و فردای من می شوی...
و من
روز به روز تنگ تر در آغوش می گیرم این زانوی غمگین را...
smart student
این تنهاییِ سر به زیر را با هیچ کس تقسیم نمی کنم...
گمانم به این اندازه در دنیا سهم داشته باشم،
که پایبند بمانم به آنکه تنهایم نگذاشت...
این تنهایی،اتصال من و خداست...
smart student
تصمیم گرفتم به مناسبت "روز جهانی کودک و مهرورزی با کودکان" کمی با کودک درونم مهربان تر باشم...
شاید آرام گرفت
smart student
تولدش بی صدا گذشت!!!!!!!!!!!!
روحش شاد و یادش گرامی...
خدایا باران می خواهم
شادمانه پاک شدن
خدایا
کمی کودکی می خواهم...
smart student
[IMG]
بدون تو
در نیامدنت
سهمِ من می شود
این دنیای خاکستریِ غم گرفته،
سطر هایی که از سرانگشتِ احساسم جاری می شود بر صفحه هایِ سفید...
می بینی منِ گریزان از انشاء را،
بی آنکه عاشق باشم،
بی آنکه شکست خورده باشم،
به نوشتن وامی داری با تصور آمدنت...
smart student
[IMG]
برای رفع تنهایی نمی خواهمت،
هنوز هم شادی هایم را برای آمدنت نگه می دارم...
این انتخاب من است
تا آمدنت
بی هیچ هیاهویی به جاده ی تنهایی ام باز می گردم...
به خدایم بسپار!!!
smart student
زمان نوشتن داستان زندگی ات
اجازه نده هیچ کس قلم را در دست بگیرد!
"بعضی افراد با صحبتی هزاران کلمه ای هنوز نمی توانند شما را بفهمند
و دیگرانی وجود دارند که بدون یک کلمه صحبت کردن شما را می فهمند"
گاهی چقدر جای دسته دوم در زندگی مان خالی می شود...
ناله وا جگر نزن اینقدر
جگرت را شرر نزن اینقدر
با صدای نفس نفس زدنت
پشت در بال و پر نزن اینقدر
بیشتر می زنند بر روی طشت
ناله بیشتر نزن اینقدر
پشت در هیچ کس به فکر تو نیست
پس سرت را به در نزن اینقدر
صورتت را مکش به روی زمین
خاک را بر قمر نزن اینقدر
سن و سالت نمی خورد بروی
آه! حرف سفر نزن اینقدر
وسط کوچه ات می اندازند
به لب بام سر نزن اینقدر
عمه ات را صدا بزن اما
ناله یا پدر نزن اینقدر
ناله بر شاه کاظمین کجا؟
ولدی گفتن حسین کجا؟
شاعر : علی اکبر لطیفیان
قبل از آنکه برای عکسم
به دنبال قاب بگردی .
خوب مرا نگاه کن ...
براي ديدن اين عكس با اندازه واقعي اينجا كليك كنيد . اندازه واقعي اين عكس 650x423 مي باشد
[IMG] -
بارگذاری...
-
بارگذاری...
-
بارگذاری...
