این دود سیه فام که از بام وطن خاست / از ماست که برماست
وین شعله سوزان که برآمد ز چپ و راست/ از ماست گه بر ماست
جان گر به لب ما رسد از غیر ننالیم/ با کس نسگالیم
از خویش بنالیم که جان سخن اینجاست/ از ماست که بر ماست
.
.
ملکی چو نفاق آورد او یکه و تنها/ از ماست که بر ماست
ما کهنه چناریم که از باد ننالیم/ برخاک ببالیم
لیکن چه کنیم آتش ما در شکم ماست / ازماست که برماست
.
.
ده سال بیک مدرسه گفتیم و شنفتیم / تا روز نخفتیم
وامروز بدیدیم که آن جمله معماست / از ماست که برماست
گوییم که بیدار شدیم! این چه خیالیست؟ / بیداری ما چیست؟
بیداری طفلیست که محتاج به لالاست! / از ماست که بر ماست
.
.
گویند بهار از دل و جان عاشق غربی است / یا کافر حربی است
ما بحث نرانیم در آن نکته که پیداست / از ماست که بر ماست
روانشاد "محمد تقی بهار"
سروده : 1291 خورشیدی