خـــــدای من !
 
نـﮧ آטּ قدر خـــوبم که کمــــــکم کنی
 
نـﮧ آטּ قدر بـــــــدم که رهایـــــــــم کنــے
 
میاטּ ایـــــن دو گمم !
 
هم خود را و هــــم تو را آزار مـیدهم
 
هر چــﮧ قدر تــــلاش مـے کنم
 
نتوانستم آنــــے باشـم که تو خواســـتے
 
و هرگز دوســت ندارم آنـے باشم کـــﮧتو رهایـــــــم کنـے...
 
آטּ قدر بـے تو تنهـــــا هستــم
 
که بے تو یعــنـے"هیـــچ" یعنـــے پـــــوچ
 
خــــــدایا پـس هیــچ وقـت رهــایـــم نکن...