خـــــدای من !
نـﮧ آטּ قدر خـــوبم که کمــــــکم کنی
نـﮧ آטּ قدر بـــــــدم که رهایـــــــــم کنــے
میاטּ ایـــــن دو گمم !
هم خود را و هــــم تو را آزار مـیدهم
هر چــﮧ قدر تــــلاش مـے کنم
نتوانستم آنــــے باشـم که تو خواســـتے
و هرگز دوســت ندارم آنـے باشم کـــﮧتو رهایـــــــم کنـے...
آטּ قدر بـے تو تنهـــــا هستــم
که بے تو یعــنـے"هیـــچ" یعنـــے پـــــوچ
خــــــدایا پـس هیــچ وقـت رهــایـــم نکن...