به یک معنا مقصود از نيروانا وارد شدن " وجود کامل" در اين زندگي به عالمي خارج از رنج است .مفهوم نيروانا را بايد در عبور از ساتا ( satta) به معناي شخصيت و آتمان (atman)به معني خويشتن و سپس رسيدن به تاتاگاتا (tathagata) به معناي وجود کامل و مقدس جست.بودا در حالت نيروانا خويشتن و تمام هستي را همچون فرايندي وسيع و نهر هميشه جاري " شدن ها" و " انهدام ها " يافت و در درون اين جريان پيوسته در حرکت و تداخل دائمي انرژي ها در يکديگر ، وي به اين حقيقت پي برد که "خود" در حقيقت چيزي نيست جز ترکيبي از رشته هايي از کنش ها و واکنش ها ي ذهن که از مرکزيت ثابت و ذات برخوردار نيست .اين حقيقت حسي عميق و استوار به بودا بخشيد که او را از تمام وسوسه هاي "من " که به وسيله ي جهل و طمع و بيزاري برانگيخته مي شود رهايي بخشد.